“ท่านคารามาสกรุณาผมมามากแล้วครับ”
“ชอว์ ยิ่งเจ้าพูดแบบนี้ ช่างบันทอนจิตใจข้าเหลือเกิน” ชอว์มุ่นคิ้ว แม้ท่านจะเป็นกษัตริย์ แต่โรคน้อยใจที่เกิดขึ้นกับคนแก่ก็สามารถชนะยศถาบรรดาศักดิ์ได้
“ค่ำมากแล้ว ท่านควรพักผ่อนได้แล้วนะครับ”
“เจ้าจะกลับแล้วเหรอ เฮ้ยยยย! ตั้งแต่ปีดาจากข้าไป ข้าก็เหงาเหลือเกิน นายนก็ยุ่งกับราชการที่ต้องปฎิบัติแทนข้าและปีดามากมายนัก หลานก็มีเพียงคนเดียวซึ่งยังเล็กนัก ข้าคงกลายเป็นคนแก่ที่ไร้ความสามารถแล้วสินะ...” ชอว์ได้ถอดถอนใจ ดีแล้วที่องค์ชายนายนไม่มาวุ่นวายกับท่านคารามาสมากนัก แต่ถ้าปล่อยไปอีกหน่อยอำนาจก็จะตกเป็นของท่านนายนโดยไม่ต้องพึ่งการแต่งตั้งเป็นรัชทายาทอีกต่อไป ฆาตกร แล้วไง! ประเทศอามันต์จะต้องถูกปกครองโดยฆาตกร ไม่ใช่ท่านนายนก็ตัวเขาเอง แต่ตัวเขาน่าจะมีศีลธรรมจรรยามากกว่าท่านนายน เพราะอย่างไรแล้วเขาก็ไม่กินเนื้อพวกเดียวกันเอง ‘ฆ่าพี่ฆ่าน้องกันเอง’
“ถ้าท่านคารามา
