“เราไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน เพราะฉันไม่ชอบบังคับให้ใครมารู้จักฉันด้วย”
นีรณาตอบโต้ เธออยากข่วนหน้าหล่อของเขานัก ตอนแรกพบเขามาโมเมว่าเธอกับเขารู้จักกัน แต่เมื่อเธอมาพบเขาครั้งนี้เขากลับทำเหมือนไม่เคยเจอหน้าเธอมาก่อน ตอนนี้ก็มาบังคับให้เธอ
ทำความรู้จักเขาอีก ช่างบ้าบอสิ้นดี
“การทำความรู้จักกัน มันไม่ยากหรอกนะคนสวย”
เขาไล้ปลายนิ้วไปบนแก้มนวล ยื่นหน้าเขามาจนเกือบชิด จมูกโด่งงามกดลงบนแก้มนุ่มอย่างอดใจไม่อยู่ สูดกลิ่นแก้มสาวเข้าปอดแรง จนเจ้าของสะดุ้ง เบี่ยงหน้าหลบ แต่ถูกเขาจับปลายคางให้หันกลับมามองหน้า
“อื้อ อย่านะ คนเลว อย่าทำอะไรฉันนะ”
“คิดถึง...”
เขายังหน้าด้านหอมแก้มนวลอีกข้างฟอดใหญ่ แล้วใช้จมูกคลอเคลียไม่ห่าง ทำเอานีรณาขนลุกเกรียว ดิ้นหนีอีก
“ฉันไม่ได้คิดถึงคุณ ปล่อยนะตาบ้า”
“แต่ผมคิดถึงคุณเป็นบ้า รู้ไหมว่าผมคิดถึงหน้าสวยๆ คิดถึงริมฝีปากหวานๆ แก้มหอมๆ และนมอวบๆ นี่”
พูดไป
