“จะกลับมาอยู่บ้านแล้วเหรอถึงได้ขนเสื้อผ้ามาแบบนนี้” ต้อมเอ่ยถาม พร้อมกับช่วยฟาริสายกกระเป๋าเดินทางลงจากรถ หลังจากได้รับโทรศัพท์ว่าให้ขับรถไปรับที่โรงแรมตั้งแต่เช้ามืด พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าเสียด้วยซ้ำ
“ใกล้แล้วล่ะ ทยอยเก็บของที่ไม่จำเป็นกลับมาก่อน” มันเจ็บนะที่ต้องเอ่ยประโยคนี้ออกมา แต่ไม่เป็นไรเธอไม่เป็นไร เพราะเธอเก่งอยู่แล้ว
“ไหนบอกจะทำให้คุณปรานต์รักไง แล้วทำไมถึง...” ต้อมไม่กล้าพูดต่อ เมื่อเห็นสีหน้าเจือนลงของฟาริสา
“ก็เพราะรู้ว่าทำให้เขารักไม่ได้ไง เลยต้องรีบชิ่งหนีออกมาก่อนที่เขาจะไล่ ถอยอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าให้เขาไล่เหมือนหมูเหมือนหมาปะ ยังไงก็ขอบใจมากนะที่อุตส่าห์ไปรับ ต้อมรีบกลับไปดูร้านเถอะ ครีมจะได้กลับมาถ่ายงานต่อ เดี๋ยวพี่เก็บของเสร็จจะเข้าไปช่วย”
“เห็นครีมบอกว่ามีรับงานต่างจังหวัดเหรอ” ร่างสูงยืนพิงขอบประตูยกมือขึ้นกอดอก มองฟาริสากำลังเปิดกระเป๋าเดินทางเพื่อนำออก
