เมื่อเกิดการจากลาคนที่รู้สึกย่อมเจ็บกว่าเป็นเรื่องธรรมดา แม้จะเข้าใจในความสัมพันธ์ที่ต้องจบลง แม้จะย้ำเตือนตัวเองว่ายังไงเสียเรื่องของเธอกับเขาก็เดินไปต่อไม่ได้ แต่ขณะเดียวกันตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกันแม้จะเป็นเพียงเวลาไม่นาน ทว่าฟาริสาก็ยังมีความหวังว่าตัวเองจะสามารถทำให้ปรานต์เปลี่ยนใจมาชอบเธอบ้างไม่มากก็น้อย
แต่ในเมื่อความหวังอันริบหรี่ต้องดับสนิทเธอก็พร้อมจะเดินออกมา พร้อมกับหัวใจที่เป็นแผลกลัดหนองจากการกระทำของตัวเอง ไม่โทษปรานต์หากเขาจะไม่รู้สึกอะไร ไม่โกรธที่เขาไม่ชอบเธอบ้างสักนิด
เธอแค่เสียใจที่เขาชอบพูดจาทำร้ายจิตใจเธอให้เจ็บปวด ชอบดูถูกเธอให้ด้อยค่า ไม่ให้ราคาในตัวเธอเหมือนดั่งผู้หญิงทั่วไป มองเธอเป็นเพียงผู้หญิงขายตัวไร้ราคา ไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีหัวใจไร้ความรู้สึก
เมื่อรถเคลื่อนตัวเข้าสู่บ้านที่อยู่อาศัยมานานหลายสิบปี เสียงเห่าของสุนัขที่เลี้ยงไว้ก็ดังขึ้น สุนัขทั้งหกตัวพากันวิ่
