รักไร้กฎเกณฑ์

รถสปอร์ตสีดำสนิททะเบียนรถคุ้นตา จอดนิ่งสงบตรงที่จอดรถ พิมลดามือสั่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะมองหาที่จอดรถบริเวณใกล้เคียง แล้วดับเครื่องรถของตัวเองลง ใบหน้าสวยหวานซีดเซียวจนเห็นได้ชัด มือบางจัดการควานหาลิปสติกสีชมพูอ่อน แล้วจัดการทาทับลงไป ที่ริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว กระเป๋าสะพายใบเล็กมีคีย์การ์ดของห้องชุดนี้อยู่แล้ว เพราะเจ้าของห้องบอกด้วยรอยยิ้มว่า "ถ้าวันไหนพิมอยากมาหาพี่ พิมก็มาได้เลย " เกือบปีที่ได้มา เธอไม่เคยมาเหยียบที่นี่สักครั้ง และคิดว่า ครั้งนี้คงเป็นครั้งดียวและครั้งสุดท้าย เท้าบอบบางสวมรองเท้าส้นต่ำ เดินตรงเข้าไปด้านใน แม้ไม่เคยมา แต่การที่เจ้าตัวมีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็ได้รับการอำนวยความสะดวกเป็นอย่างดีจากเจ้าหน้าที่ ในใจสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว เธอหวังลึกๆว่า เค้าคนนั้นจะไม่มีวัน ทำร้ายเธอได้ ห้องชุดชั้นเกือบสูงสุด วิวสวย ใจกลางเมือง ราคาแพงระยับ เหมาะสมฐานะลูกชายคนเดียวของนายทหารยศสูง เจ้าของห้องก็เป็นทหารหนุ่มหล่อที่กำลังเจริญก้าวหน้าในสายงาน เพราะมีพ่อที่คอยหนุนหลัง และเจ้าตัวก็เข้าหาผู้ใหญ่เก่งไม่น้อย เลขที่ห้องตรงหน้า ตรงกับคีย์การ์ดในมือ พิมลดาสูดลมหายใจให้ตัวเองอีกครั้ง แล้วเปิดประตูเข้าไป แอร์เย็นฉ่ำปะทะเข้ามา พร้อมกับรองเท้าที่วางเอาไว้ตรงหน้าประตู พิมลดากำมืแน่นอีกครั้ง แล้วเดินตรงเข้าไปด้านใน คอนโดหรูตกแต่งสวยงาม สมราคาห้อง เธอเดินตรงไปที่ประตูด้านใน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป แสงไฟเปิดส่องสว่างท่ามกลางความมืดสนิทภายในห้อง นายทหารหนุ่มงัวเงียลุกขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะตกใจสุดขีด "น้องพิม " เสียงเรียกชื่อเธอดังออกมาจากปากเค้า เรียกให้คนข้างๆ ตื่นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม พิมลดามองคนทั้งสองคน แล้วบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "พิม เข้าใจแล้วค่ะ พี่ก้อง แล้วเราค่อยคุยกันนะคะ" นายทหารหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งตรงเข้าไปหาเธอทันที ก่อนจะประคองกอดร่างบอบบางเอาไว้ "พี่ขอโทษน้องพิม เราต้องคุยกันนะครับ " "เจอกันที่บ้านพิมนะคะ พิมจะรอ " เรื่องราว @พี่ขา หนูชอบแฟนพี่@ @พี่ขา แฟนพี่หล่อมากเลย@ @แฟนพี่สวีทมาก@ @แฟนพี่แรงดีไม่มีตก@ ข้อความ นับสิบข้อความในไดเร็คแมสเสจ ที่เธอได้รับ จะมีข้อความประมาณนี้เสมอ พิมลดา พยายามจะไม่ใส่ใจ เพราะคิดว่าเป็นการไซโคของคนป่วยจิตที่อาจจะชอบแฟนเธอ ในไอจีเค้ามีสาวๆกดหัวใจเป็นพันครั้ง มีผู้ติดตามหลักแสนคน และมีคอมเม้นท์นับร้อยที่คอยจะคอมเม้นท์ถึงเค้า แต่ภาพนาฬิกา และมุมข้างที่ถ่ายมา ทำให้หัวใจของเธอกระตุก เธอจำมุมเสี้ยวข้างของเค้าได้ดี แขนที่สวมนาฬิการาคาแพง และยังมีรอยแผลเป็นที่เป็นตำหนิสำคัญ พิมลดาจอดรถของตัวเองตรงหน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปด้านในบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง การตัดสินใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ จะไม่ทำให้การแก้ปัญหาเกิดขึ้นได้ ใบหน้าหวานพยายามจะยิ้มออกมา แล้วเดินเข้าไปด้านใน คุณแม่กำลังคุยกับกลุ่มเพื่อนอย่างสนุกสนาน เธอจึงต้องหยุดทักทาย "สวัสดีค่ะ คุณแม่ สวัสดีค่ะคุณน้า " เสียงหวานทักออกไป พร้อมกับเดินตรงเข้าไปด้านในห้องรับแขก "กลับไวเหรอลูก เหนื่อยมั้ย " พิมลดาอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ได้แต่ยิ้มออกไป "วันนี้งานเลิกไวค่ะ พิมขอตัวนะคะ " เธอขอตัวเดินตรงขึ้นมาในห้องตัวเอง ก่อนจะรีบเดินให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตา ประตูห้องนอนปิดสนิทลง เธอทรุดลงกับพื้นแล้วร้องไห้โฮออกมาลั่น เกือบสองปี ที่เค้าเข้ามาในชีวิตเธอ เกือบ1ปี ที่เค้าเป็นคู่หมั้นเธอ และหากไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง อีกไม่กี่เดือน เค้า จะเป็นว่ามีเธอทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย แต่วันนี้เธอบอกตัวเองด้วยความแน่วแน่แล้วว่า จะไม่มีการแต่งงานเกิดขึ้นเด็ดขาด ไม่ว่ายังไง เธอจะเลิกกับคู่หมั้นให้ได้ ก้องภพมองดูพริตตี้สาวที่นอนอมยิ้มอยู่บนเตียงด้วยความโกรธแค้น รอยยิ้มร้ายกาจ ของคนบนเตียงทำให้เค้าพอจะทราบอะไรบางอย่าง มือหนาคว้าโทรศัพท์สมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นมาแล้วปลดล้อกด้วยรหัสทันที พริตตี้สาวพยายามจะแย่งคืนแต่กลับโดนผลักอย่างรุนแรง พิมลดาไม่มีเฟสบุ๊ค ที่มีคือไอจี และไดเรคแมสเสจ เป็นหนทางเดียวเท่านั้นที่พิมลดาจะเปิดอ่าน