เช้าวันต่อมา
ญาณินยืนล้างจานอยู่อย่างเหม่อลอยเพราะคิดไม่ตกเรื่องที่แม็กซ์ควินมาคุยด้วยเมื่อคืน เธอลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ พลางถูฟองสบู่บนจานอย่างไร้จุดหมาย ยืนอยู่ตรงอ่างล้างจานในครัวบ้านเล็กๆ
‘ฉันจ้างเธอห้าล้าน แลกกับการที่เธอต้องมาเป็นแฟนปลอมๆ ให้ฉัน’
คำพูดของแม็กซ์ควินดังก้องอยู่ในหัวเธอ
มันเป็นจำนวนเงินมากพอที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอและแม่ได้เลยล่ะ แต่ในทางกลับกัน…เธอกลัว
เธอไม่ใช่คนที่มีชื่อเสียง มีหน้าตาทางสังคม เธอจะไปรับบทบาทแฟนปลอมๆ ของผู้ชายที่เต็มไปด้วยอำนาจและมีหน้ามีตาทางสังคมอย่างแม็กซ์ควินได้อย่างไร
“แม่จ้ะ”
“หืม?” กัลยาขานรับลูกสาว
“ถ้าวันนึงเรารวยขึ้นมา สิ่งแรกที่แม่จะทำคืออะไร”
“พาแกไปเที่ยวมั้ง” คนเป็นแม่พูดอย่างไม่ต้องคิด ตอนญาณินยังเด็กไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเหมือนเด็กคนอื่นๆ เลย หากวันนึงมีเงินมากพอที่สามารถพาลูกสาวไปเที่ยว นั่นคือสิ่งแรกที่ตนเองจะทำ
คำตอบของแม่ทำให้เธ
