“ยะ…อย่าตีแม่ อย่าทำร้ายแม่ แม่เจ็บฮึก…”
แม็กซ์ควินที่เดินผ่านมาชะงักลงไป สายตาปรายมองญาณินที่นอนละเมอร้องไห้อยู่บนเตียง ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งเศษๆ หลังจากอาบน้ำให้เขาและบทรักอันเร่าร้อนได้กินเวลาไปเนิ่นนานเธอก็สลบลงไปทันที ตั้งใจเข้ามาปลุกเธอเพราะกำลังกลับ ทว่ากลับเห็นเธอนอนละเมอร้องไห้แทน
“ฮึก พะ…พ่อเลี้ยงอย่าตีญาณินกับแม่อีกเลยนะ”
ไม่แปลกใจทำไมญาณินถึงมาขอให้เขาช่วยทำให้พ่อเลี้ยงเลิกยุ่งกับตัวเองและแม่ คงเป็นบ่อยจนถึงขั้นเก็บมาฝันร้าย
ญาณินเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ตรงสเปกเขาเท่าไรนัก แถมนิสัยยังขัดกับตัวตนของเขาโดยสิ้นเชิง แต่ทำไมถึงทำให้เขาสนใจได้ขนาดนี้
แปลกใหม่…
อยากเอาชนะ…
แถมยังยาก นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาสนใจในตัวผู้หญิงคนนี้ แม้บางครั้งจะขัดหูขัดตาไปบ้างก็ตาม
“ตื่นได้แล้ว”
“…”
“ฉันจะกลับแล้ว”
“…”
“ถ้ายังไม่ตื่นฉันจะปล่อยให้เธอนอนอยู่นี่คนเดียว”
ยังคงนิ่ง เขาจึงตัดสิน
