“ญาณินอยากกิน…อาหารฝีมือของคุณแม็กซ์ควิน”
แม็กซ์ควินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของญาณิน ไม่ได้เตรียมใจกับคำตอบนี้ และไม่คิดด้วยว่าเธออยากกินอาหารฝีมือเขามากกว่าในร้านอาหารหรูหรา
“แน่ใจแล้วเหรอ?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วมองเธอตามไปด้วย
“ใช่ค่ะ ญาณินอยากกินอาหารฝีมือของคุณแม็กซ์ควิน” เธอตอบด้วยรอยยิ้มสดใสแม้เพิ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายก่อนหน้านี้มาก็ตาม
เขาลอบถอนหายใจเบาๆ ทีแรกนึกว่าญาณินจะเลือกอาหารในร้านเสียอีก ทว่าทุกอย่างกลับผิดคาดไปจากที่คิด
“ได้ แต่ถ้าไม่อร่อยก็อย่าว่าฉันแล้วกัน”
“ญาณินไม่ว่าคุณแม็กซ์ควินหรอกค่ะ” เธอด้วยน้ำเสียงติดขำเล็กๆ อยากลองชิมอาหารฝีมือของเขาดูบ้าง ต่อให้เป็นเมนูง่ายๆ ก็อยากลองอยู่ดี…
แม็กซ์ควินก้าวเข้าไปในรถหรูในเวลาต่อมา ก่อนที่ริวจิจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไปจากบริเวณนี้ มาเฟียหนุ่มนั่งทอดมองออกไปนอกหน้าต่างรถนิ่งๆ ส่วนญาณินแอบลอบมองเจ้าของเสี้ย
