วิศวะร้ายพลาดรัก(20+)

ตอนที่4 อยากอยู่กับเสือ

ดูหนังไปได้สักพัก ก็รู้สึกว่าดูไปก็แค่นั้น เพราะแทบไม่เข้าหัว ดูไม่รู้เรื่อง คิดถึงคนที่นอนอยู่ในห้อง ไม่รู้ซื่อบื้อนอนรอเขาอยู่หรือเปล่า แต่ทว่าเมื่อเข้ามาในห้องก็อยากจะบ้าตาย ร่างเล็กนอนผ้าก็ไม่ห่ม เสือยืดที่ใส่ร่นขึ้นไปถึงเอว

ขาวชิบ!!!

จากคิดว่าจะนอน ใจมันก็เต้นตึกตัก กรามขบกันแน่น ระงับอารมณ์ เขาไม่อยากทำเธอวันนี้ ไม่อยากให้เธอมองว่าเขาจ้องจะทำแต่เรื่องอย่างว่า แม้จะไม่ทันแล้วก็เถอะ

"นับหนึ่งถึงสิบไอ้เสือ มึงต้องทนได้ ขาวกว่านี้มึงก็เคยเห็นมาแล้ว"เสียงทุ้มพึมพำ บ่นภาพตรงหน้าที่ตายังคงจ้องอยู่ ทำไงดี เขาล่ะสายตาไปไม่ได้เลย ตัวแข็งทื่อ แล้วเหมือนคนนอนหลับจะแกล้ง พลิกเปลี่ยนท่าเป็นนอนหงาย

อะไรๆที่เห็นไม่ชัดก็โผล่มาให้เห็นเต็มตา ซ่อนรูปเป็นบ้า เนินอวบอูมภายใต้กางเกงในสีขาวนั่นคงจะขาวไม่ต่างจากขาอ่อนของเธอ จุกยอดเล็กที่ดุดดันเสื้อนั่นอีก พลันเหงื่อก็ไหลออกมา และคิดไปว่าทำไมเขาต้องอดทน ถ้าจะทำก็ไม่ผิด แถมเธอยังเชิญชวนเขาแทบตลอดเวลา แล้วจะอดทนไปเพื่ออะไร

ยืนเถียงกับตัวเองอยู่สักพัก เหมือนคนตัวเล็กจะรู้สึกตัว ลืมตามองเขาที่ยังยืนมองเธออยู่ที่เดิม

"มะ มาแล้วเหรอ"

"หลับไปแล้วไม่ใช่?"

คนตัวเล็กสีหน้างัวเงียเล็กน้อย ใช้มือลูบใบหน้าสวยเบาๆ เพื่อเรียกสติ ที่จริงเธอรอเขาแต่เผลอหลับไป

"เผลอหลับ อยากให้เราทำอะไรไหม"

คิ้วหนาขมวดมุ่น ผู้หญิงคนนี้แปลก เธอไม่เหมือนเพื่อนสมัยมัธยมเขาเลยหรือเหมือนเขาเองก็จำไม่ค่อยได้

"เป็นคนหมกมุ่นสินะ"

"ไม่ได้หมกมุ่น แต่เรารับเงินเสือมาแล้ว เราจะทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด"

เสือถอนหายใจเสียงดัง อย่างยอมแพ้ ในเมื่อเธอจะทำ เขาก็จะทำ เดี๋ยวเธอเสียความตั้งใจ แม้ในใจจะเริงโลดที่ไม่ต้องอดทนนอนมองร่างขาวๆทั้งคืน

"งั้นลุกขึ้น"มะปรางลุกขึ้นทันที เธอก้าวเดินไปหาเขา ก่อนหยุดยืนตรงหน้าพอดี

"เคยทำมาก่อนหรือเปล่า"ถึงจะพอเดาคำตอบได้ แต่อยากถามเพื่อความแน่ใจ

"ไม่เคย...แต่เราจะพยายาม"

"รู้แล้ว...ว่าจะพยายาม ยังยืนยันคำเดิม ฉันชอบคนเป็นงาน ตอนนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์ เธอจะทำยังไงให้ฉันอยากเอาเธอ"ไม่มีอารมณ์ของจริง เพราะพอเธอตื่น หน้าเย็นชาของเธอทำลูกชายเขาหดกลับไป จากก่อนหน้าที่เห็นเธอนอน ตอนนั้นรู้สึกคึกคักอยากทำมากกว่าตอนนี้

ร่างเล็กขยับเข้ามาจนชิดเขา สัมผัสได้ถึงอกอวบหยุ่น ที่เสียดสีกับอกแกร่งเขาไปมา มือเรียวยกขึ้นโอบรอบคอเขา ก่อนยื่นหน้าขึ้นมาประกบจูบ เธอจูบเหมือนตอนอยู่ที่ห้องผับเฮียพายุ เป็นจูบที่ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก เงอะๆงะๆไม่ประสา

มือหนาผลักเธอออกเบาๆ เมื่อรับไม่ไหวกับจูบของเธอ ทำเอามะปรางหน้าตึงขึ้นมาเล็กน้อย แต่เขาไม่สน กระซิบเสียงลอดไรฟัน

"จูบของเธอเหมือนอะไรรู้ไหม?"

"เราไม่เคยจูบ ถ้ามันไม่ดี เสือก็สอนเราสิ"

อ่า...นี้เขาต้องเสียเงินห้าแสนเพื่อมาสอนผู้หญิงไร้ประสบการณ์สินะ รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น

"เธอไม่เหมาะกับเรื่องนี้จริงๆ หน้าเธอมันไม่ได้ มันดูไร้อารมณ์ ของฉันไม่แข็ง ขนาดเธอเอานมถูไปถูมายังไม่ขึ้นเลย แบบนี้เอากันไปพาลอารมณ์เสียเปล่าๆ"

"หน้าแบบไหน เสือถึงจะมีอารมณ์ เราเห็นผู้หญิงที่เสือดีล ก็ไม่เห็นต่างจากเรา นมก็ไม่มี ถึงมีก็น่าจะปลอม เรายังมีนมมากกว่าอีกแล้วก็เป็นของแท้ด้วย"อวดอ้างสรรพคุณเต็มที่

"นี่เธอเคยเห็นฉันมาก่อนเหรอ?"แต่เขาไม่สน สนประโยคแรกของเธอมากกว่า

"อืม...แต่เราหลบไม่ให้เสือเห็น"

"หลบทำไม เธออาย?"

มันไม่ใช่ความอาย แค่เขากับเธอไม่เหมาะที่จะเจอกันเท่าไหร่ ตอนเรียนห้องเดียวกัน ถึงจะแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ ก็ไม่ได้สนิทกัน รู้แค่ว่าเขาเป็นหนุ่มที่สาวๆเกือบทั้งโรงเรียนชอบ

"เราเบื่อชีวิตตัวเอง มันโคตรน้ำเน่า"

"คิดว่าจะดีขึ้นหรือเปล่า หลังจากนี้"ใบหน้าสวยส่ายไปมาจนผมยาวส่งกลิ่นหอมของแชมพู ที่จริงเธอเป็นคนสวยมาก แต่เพราะความดิ้นรนของเธอหรือเปล่า ถึงกลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้

"เราไม่รู้ แต่เราอยากดีขึ้น"ดวงตากลมโตแสดงความหวังออกมาจนใจเขากระตุกวูบ ไม่รู้ที่พาเธอมา เป็นการเพิ่มความน้ำเน่าให้ชีวิตเธอมากขึ้นหรือเปล่า

"อยากอยู่กับฉันไหม เอาที่ใจเธออยากอยู่ ถ้าไม่อยากฉันจะไปส่งเธอกลับที่ผับเฮียพายุ เงินฉันค่อยเอาคืนตอนเธอทำงานก็ได้ จะผ่อนให้เดือนละเท่าไหร่ก็ไม่ว่า ฉันรวย อีกอย่างฉันไม่อยากบังคับใคร"

"....."มะปรางเงียบไม่ตอบ ไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร เธอเตรียมตัวมาอยู่กับเขาแล้ว ตกลงกันเสร็จสรรพ กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เขากลับมาถามคำถามชวนสงสัย

"ว่าไง หรือถ้าไม่อยากคืนก็ไม่ต้องคืน เงินแค่นี้ฉันให้ได้ อย่างน้อยก็ถือว่าช่วยเพื่อนให้ไม่ต้องไปเจอพวกเสี่ยตัณหาจัด ถือว่าเธอโชคดีที่มาเจอฉัน เธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนพวกนั้นหรอก"

คำพูดดูดีชิบหาย ไม่เคยต้องมาพูดอะไรทำนองนี้เลย แต่เธอบริสุทธิ์เกินไปจริงๆ กลัวว่าหากเขาทำลายเธอจะกลายเป็นยิ่งทำให้เธอทุกข์

มะปรางยังคงยืนสบตานิ่ง ที่จริงเธอไม่ได้สับสนอะไรเลย แต่เสือพูดให้เธอสับสน เธอเตรียมใจมาแล้วตั้งแต่เขาชวน ตอนนี้ก็พร้อมให้เขาทำเธอได้ทุกอย่างที่ใจอยากทำ อย่างน้อยก็ดีกว่าเสียความบริสุทธิ์ไปให้ใครก็ไม่รู้

"เราอยากอยู่กับเสือ เราไม่รู้ว่าจะมีความสุขหรือเปล่า แต่เราอยากลอง อย่างน้อยสองเดือนต่อจากนี้ เราก็ไม่ต้องทำงานเลิกดึกดื่น เหนื่อยกับการต้องดิ้นรนทุกอย่าง เราอยากให้เสือทำตามใจตัวเองได้เลย เราพร้อม"

นัยน์ตาคมสบตาเธอนิ่ง เขาเองก็ไม่รู้ว่าเธอมีแรงดึงดูดอะไร ทำไมเขาถึงอยากช่วยเธอนัก ทั้งๆที่จะปล่อยผ่านไปก็ได้ แต่พอเธอพูดว่าจะไปหาคนอื่น ปากมันก็ไปเองอัติโนมัติ

เห้อออ...หลังจากนี้จะเป็นไงก็ช่างแม่ง!!! ตอนนี้เขาขอมีความสุขกับร่างกายสดๆ ซิงๆของเธอก่อนแล้วกัน"ฉันจะไปอาบน้ำก่อน เธอห้ามหลับนะ นอนแก้ผ้ารอได้ยิ่งดี"

เขาไม่ใช่คนดี ที่ทำดีก็เพราะหวังร่างกายเธอ บอกตัวเองต้องคิดแบบนี้ เธอคือเหยื่อที่เขาใช้เงินซื้อมาตั้งห้าแสน ควรใช้ให้คุ้ม อย่ามาใจอ่อนแค่เพราะเธอคือเพื่อน เราไม่ได้สนิทกัน แค่เขามักเห็นเธออยู่ในสายตาแค่นั้นเอง

เสือใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน เขาตื่นเต้นจนลนไปหมด เสียเชิงชายชิบหาย ปากบอกว่าไม่มีอารมณ์แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาอยากเอาเธอ เดินออกจากห้องน้ำ เห็นมะปรางนั่งรออยู่ที่ปลายเตียง เธอหันหน้ามาเห็นเขาที่กำลังค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ ด้วยผ้าเช็ดตัวพันเอวสอบแค่ผืนเดียว

"บอกให้แก้ผ้ารอ?"

ใครจะกล้า หน้าไม่ได้ด้านขนาดนั้น

ก่อนหน้านี้นั่งทำใจอยู่ตั้งนาน อยากทำให้เขาพอใจ อย่างน้อยตอนนี้เขาคือผู้มีพระคุณของเธอ เมื่อเห็นเขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว หน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมา รู้สึกใจเต้นรัวราวกับจะเต้นออกมานอกอก

เสือหุ่นดี หุ่นดีมาก มากจนเธอไม่รู้ร่างกายตัวเองหุ่นดีสู้เขาได้หรือเปล่า นึกขอบคุณตัวเองที่ไม่ได้กินข้าวเย็นวันนี้ อย่างน้อยครั้งแรกของเราก็ไม่อยากให้มีพุงน้อยๆยื่นออกมาให้เขาระคายสายตา