“คุณวิทย์เรียกแพรมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมจะย้ายคุณไปเป็นเลขาคุณรัน”
“คะ อะไรนะคะ”
แพรวาเงยหน้ามองท่านประธาน จากนั้นน้ำตาใสๆ ก็เริ่มเอ่อล้นออกตา
“ทำไมล่ะคะ…”
วีวิทย์เอียงคอมองอดีตเลขาก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น
“อย่าให้ผมต้องพูดเลยว่าเรื่องอะไรบ้าง แต่ละเรื่องมันน่าอายทั้งนั้น…”
“คุณวิทย์คะ ได้โปรด แพรยังอยากอยู่กับคุณ”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะต้องไม่เห็นหน้าคุณอีก”
“คุณวิทย์!!!”
“แล้วถ้ายังไม่เลิกมาวุ่นวายในชีวิตผม…คงไม่ต้องให้บอกนะว่าจุดจบจะเป็นยังไง”
“…” แพรวาจ้องหน้าคนที่เธอรักอย่างเจ็บปวด
“ไปเริ่มต้นใหม่ซะแพรวา”
“….”
แพรวาไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่จ้องหน้าชายหนุ่ม
“หรือคุณอยากลาออก”
วีวิทย์เองก็ไม่ลดละ
“ไม่ค่ะ…” แพรวาน้ำตาไหล เธอยกมือไว้เขาก่อนจะเดินออกจากห้องไปเงียบๆ …
พอกันที…นี่ถือว่าเขาปรานีมากแล้วกับหลายๆ เรื่องที่เธอทำ
วีวิทย์ถอนหายใจยาว
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวสูง
