“คุณวิทย์เรียกแพรมามีอะไรหรือเปล่าคะ” “ผมจะย้ายคุณไปเป็นเลขาคุณรัน” “คะ อะไรนะคะ” แพรวาเงยหน้ามองท่านประธาน จากนั้นน้ำตาใสๆ ก็เริ่มเอ่อล้นออกตา “ทำไมล่ะคะ…” วีวิทย์เอียงคอมองอดีตเลขาก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “อย่าให้ผมต้องพูดเลยว่าเรื่องอะไรบ้าง แต่ละเรื่องมันน่าอายทั้งนั้น…” “คุณวิทย์คะ ได้โปรด แพรยังอยากอยู่กับคุณ” “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะต้องไม่เห็นหน้าคุณอีก” “คุณวิทย์!!!” “แล้วถ้ายังไม่เลิกมาวุ่นวายในชีวิตผม…คงไม่ต้องให้บอกนะว่าจุดจบจะเป็นยังไง” “…” แพรวาจ้องหน้าคนที่เธอรักอย่างเจ็บปวด “ไปเริ่มต้นใหม่ซะแพรวา” “….” แพรวาไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่จ้องหน้าชายหนุ่ม “หรือคุณอยากลาออก” วีวิทย์เองก็ไม่ลดละ “ไม่ค่ะ…” แพรวาน้ำตาไหล เธอยกมือไว้เขาก่อนจะเดินออกจากห้องไปเงียบๆ … พอกันที…นี่ถือว่าเขาปรานีมากแล้วกับหลายๆ เรื่องที่เธอทำ วีวิทย์ถอนหายใจยาว ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวสูง