บำเรอรักจ้าวหัวใจ

โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง พราวแพรวคุณแม่ที่มีอายุเพียงยี่สิบห้าปี ได้พาเด็กชายมังกรบุตรของเธอ มารับการตรวจด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจพิการแต่กำเนิด ตามที่แพทย์เจ้าของไข้เป็นผู้นัดหมาย ช่วงนี้มีการนัดหมายจากแพทย์เจ้าของไข้ถี่ขึ้น เนื่องจากว่าอาการของเด็กชายมังกรกำลังเริ่มแย่ลง ตอนนี้แพทย์เจ้าของไข้เสนอให้เด็กชายมังกรได้รับการผ่าตัด แต่ด้วยความแออัดของจำนวนคนไข้ที่ต่อคิวเข้ารับการผ่าตัด กำหนดการผ่าตัดของเด็กชายมังกรต้องยาวไปถึงปีหน้า ซึ่งถ้านานขนาดนั้นอาการของเด็กชายมังกรต้องแย่ลงอย่างมากแน่นอน พราวแพรวรู้สึกสงสารลูกน้อยเหลือเกิน ที่ต้องมีอาการป่วยแบบนี้ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาบนโลก “หิวมั้ยครับ เดี๋ยวแม่พาไปกินข้าว” พราวแพรวกล่าวพร้อมกับลูบศีรษะเล็กของบุตรชายด้วยความสงสาร “หิวครับ แต่ว่ามังกรเหนื่อยจังเลยครับแม่ กลับไปกินที่บ้านได้มั้ยครับ” "ได้ครับ งั้นเดี๋ยวเรารีบกลับบ้านดีกว่านะครับ" พราวแพรวเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นท่าทีเหนื่อยล้าของบุตรชาย "ครับแม่" สองแม่ลูกรีบเดินทางจากโรงพยาบาล เพื่อกลับไปยังบ้านเช่าอันซอมซ่อ ระยะหลังมานี้เด็กชายมังกรเริ่มบ่นถึงอาการเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียกับผู้เป็นมารดาบ่อยขึ้น พราวแพรวรู้โดยสัญชาตญาณว่าบุตรชายของเธอต้องได้รับการผ่าตัดโดยเร็ว แต่ลำพังเงินเดินพนักงานบริษัทเอกชนซึ่งเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอ คงไม่สามารถนำพาบุตรชายไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลเอกชนได้ ความคิดของหญิงสาวมืดมนไปหมด เธอจะทำอย่างไรดี สุขภาพของบุตรชายตัวน้อยก็ไม่อาจจะรอได้เช่นกัน ทางเดียวที่พราวแพรวนึกออก นั่นคือการขอความช่วยเหลือจากพ่อของลูก ที่ไม่เคยรู้เลยว่าตนเองมีบุตรชายชื่อมังกรอยู่บนโลกใบนี้ หลังจากฝ่าการจราจรอันวุ่นวาย สองคนแม่ลูกก็เดินทางกลับมาถึงที่บ้าน ผู้เป็นแม่พยายามสลัดความเครียดที่อยู่ในใจ ก่อนจะหันไปสนทนากับบุตรชายตัวน้อยของเธอ “เดี๋ยวแม่ทำของโปรดมังกรให้ทานเลยครับ เมนูข้าวผัดกุ้งสุดแสนอร่อย” พราวแพรวเอ่ยด้วยรอยยิ้มกับบุตรชาย แต่ภายในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความกังวลอย่างที่สุด “เย้ๆๆ มังกรดีใจที่สุดเลยครับ มังกรอยากทานข้าวผัดกุ้ง” เด็กชายมังกรเอ่ยออกมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข ทำให้คนเป็นแม่รู้สึกมีความสุขไม่ต่างกัน “งั้นนั่งรอที่นี่นะครับ เดี๋ยวแม่ไปทำให้ทาน” พราวแพรวกล่าวพร้อมกับหันมาจุ๊บแก้มบุตรชายตัวน้อยด้วยความรัก ในขณะที่เด็กชายมังกรได้แต่ยิ้มร่าเริงให้กับมารดาของเขา เมื่อแพรวพราวเดินมาที่ห้องครัว หญิงสาวก็จมอยู่กับเรื่องราวของบุตรชายตัวน้อย มันคงถึงเวลาที่พราวแพรวต้องตัดสินใจ เธอต้องเลือกระหว่างศักดิ์ศรี และชีวิตของบุตรชายอันเป็นที่รัก เมื่อเห็นว่าอาการของบุตรชายมีแต่จะแย่ลง หญิงสาวจึงเลือกที่จะทำสิ่งที่เธอไม่คิดมาก่อนว่าจะทำเช่นนี้