เขาบดเบียดเรือนกายเข้าหา เสื้อผ้าอาภรณ์หลุดลุ่ยแทบจะถอดไม่ทันด้วยซ้ำ เสียงครางระงมพร้อมกับเสียงกระแทกกายเข้าหากัน เขาว่าจะเบามือ แต่มันทนไม่ไหว
สุรเชษฐ์แค่บอกในใจ แต่ร่างกายที่บดเบียดเข้าหากันล้ำลึกเสียดสีกันจนต้องอ้าปากค้าง ครางไม่เป็นภาษา
เธอเสียดสีหนักหน่วง หยัดสะโพกรับอย่างรัญจวนใจ สมองของเขาอื้ออึง ยามนี้รับรู้แค่ความสุขเสียวซ่านเท่านั้น กว่าจะหมดฤทธิ์ยาทำเอาสองร่างแทบไม่ไหว
เขาพลิกร่างลงจากร่างของเด็กสาว ในขณะที่เธออยู่ในท่านอนคว่ำ หอบหายใจระรวยก่อนจะหลับไป
สุรเชษฐ์ดึงร่างน้อยมากอด สำนึกสุดท้ายของเขาคือ ต้องรับผิดชอบ เด็กสาว แต่ตื่นมาเขาจะโดนเธอด่าอะไรบ้างยังไม่รู้เลย
“พี่ขอโทษครับ”
เพียะ!!! ฝ่ามือของเธอฟาดบนซีกแก้มของเขาเต็มๆ บอกได้คำเดียวว่าชาไปทั้งแถบ
“พี่เชษฐ์ทำแบบนี้ได้ยังไงคะ”
“คือพี่... พี่ไม่ได้ทำ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยค่ะ” เธอผลักเขาออกห่าง สุรเชษฐ์หันรีหันขวาง หน้า
