กว่าเนโลคลิสจะรู้ว่าเข็มหอมหนีกลับบ้านไปแล้ว ก็ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้นี่เอง เขากัดฟันแน่น จ้องหน้าคริสติน่าอย่างโมโห
“ทำไมไม่เข้าไปบอกผม”
“คือ... คือคริสเห็นคุณเนลกำลังยุ่งอยู่ก็เลย...”
“ต่อให้ผมกำลังประชุมลับอยู่ แต่ถ้าเมียผมออกไปจากที่นี่คุณก็ต้องเข้าไปบอกผม คริสติน่า”
“คือว่า...”
เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกจากปอดแรงๆ สองสามครั้งเพื่อเรียกสติ “เรียกร.ป.ภ. ขึ้นมาพบผม”
“ยามเหรอคะ”
“ใช่ ผมต้องการรู้ว่าเมียผมกลับออกไปยังไง”
“เอ่อ ได้ค่ะ คุณเนลรอสักครู่นะคะ”
เนโลคลิสรออยู่ไม่นาน ร.ป.ภ. วัยหนุ่มฉกรรจ์ก็มาหยุดตรงหน้า โดยมีคริสติน่ายืนอยู่ข้างๆ
“เข็มหอมขึ้นรถอะไรออกไป”
“เอ่อ ผมเห็น...”
“เห็นอะไร”
“คือผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักคนนั้นมีรถสีดำขับมาจอดรับครับ”
“มีรถมารับหรือ”
“ใช่ครับ และถ้าผมมองไม่ผิด น่าจะเป็นผู้ชายครับ”
กรามแกร่งของเนโลคลิสขบกันแน่น “ออกไปได้แล้ว”
“ครับ”
ร.ป.ภ. ถู
