เวลาสี่โมงเย็น
แกก
เสียงแก้วกระทบกันหลายใบ เฮ๊ยเล้งให้เด็กที่อู่หยุดทำงานแล้วตั้งวงดื่มเหล้าสังสรรค์ พร้อมกับเตาย่างหมูกระทะชุดใหญ่ ทุกคนคุยกันสนุกสนานแต่ใบหน้าของลูกพี่ดูเศร้าหมองมากจนเป็นที่สงสัย
"เครียดอะไรเฮีย?" คมถาม
"เปล่า แค่ดีใจที่ต่อไปจะไม่มีใครมาตอแย"
"หมายถึงนุ่มนิ่มเหรอ.."
"กูไม่ได้เอ่ยชื่อ"
หมับ
"ฮึกกก" เฮียเล้งคีบหมูในเตากระทะใส่ปาก ตอนนี้ดูเหมือนน้ำตาจะคลอเบ้าคล้ายจะไหลออกมา คมตกใจพูดเสียงดัง "เชี่ยยย นี่เฮียร้องไห้เหรอวะ!?"
"หมูร้อน! กูลืมเป่า"
"หวู้วววว ก็นึกว่าจะมาในโหมดดราม่า"
"คนอย่างกูไม่มีทางเสียน้ำตาให้ใคร"
"ปากแข็งแบบนี้ไงนิ่มมันเลยไม่มาหา"
"เดี๋ยวกูฟาดด้วยเตาหมูกระทะ! ไม่มาก็ดีกูจะได้อยู่อย่างเป็นสุขสบายอกสบายใจสักที"
เวลาสามทุ่ม
เพราะดื่มเหล้าอย่างไม่คิดชีวิต จึงทำให้เฮียเล้งเมาหนัก จนต้องหอบหิ้วกลับเข้ามาในบ้านวางตรงโซฟา
อีกทั้งตอนนี้ยังร้องห่มร้อ
