ไม่เป็นไปตามแผน
728 Words
บทที่ 4
ไม่เป็นไปตามแผน
“เราต้องทำให้เงียบและเร็วที่สุด” วิเวียนกระซิบด้วยท่าทีจริงจังขณะเรียนวิชาภาษาไทย
วันนี้ทั้งสามวางแผนจะไปเอากระเป๋าของเกรซคืน
“พี่เรย์เค้าอยู่ที่ชั้นสาม พิมคิดว่าเขาน่าจะเก็บไว้ที่ห้องปาร์ตี้ ไม่ก็ห้องนอนหรือห้องเชือด”
“ฮะห้องเชือด!!!!” ทั้งสองร้องขึ้นพร้อมกัน
“ม.ม..หมายความว่าไงพิม” เกรซถามด้วยความสงสัย
“พิมก็ไม่รู้หรอก ได้ยินพวกป้าแม่บ้านพูดกันแบบนั้น”
หรือว่าวันนั้นที่เกรซเผลอเข้าไปคือห้องเชือดไอ้พี่เรย์
“งั้นพิมไปหาที่ห้องปาร์ตี้ เดี๋ยวชั้นไปที่ห้องเชือดเอง ส่วนเกรซแกไปหาที่ห้องนอน” วิเวียนมอบหมายงาน
ทั้งสามทวนแผนการอีกครั้งก่อนจะรอให้ถึงเวลาเลิกเรียน เกรซเริ่มกังวล ‘นี่เรากำลังบุกรุกบ้านของเค้ารึป่าวนะ’ เธอไม่อยากจะคิดถ้าเกิดว่าตานั่นกลับบ้านมาเจอทั้งสามเข้าจะเป็นยังไง เด็กสาวยังจำตอนที่สบตาเขาได้สายตาที่แสนเย็นชาท่าทีที่หยิ่งทะนงแถมอวดดี นึกถึงทีไรก็ขนลุกทุกที ‘เฮอะ! แล้วก็ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน’ เกรซคิดขณะนั่งรถไปที่หมาย
“ปกติพี่เรย์กลับดึก เค้าไม่มีทางกลับมาก่อนสามทุ่ม” พิมให้ความมั่นใจกับเพื่อนๆ
เด็กสาวทั้งสามในชุดนักเรียนแขนยาว ถักเปียสองข้าง ดูจากภายนอกแทบจะไม่เป็นพิษเป็นภัย แต่ใครจะไปรู้ว่าพวกเธอกำลังวางแผนบุกค้นหาสมุดการบ้าน…..
และแล้วทั้งสามก็มาถึงคฤหาสน์สุดหรู
“โอ้โหหหหห บ้านแกจะใหญ่ไปไหนเนี่ย อย่างกะอยู่เป็นร้อยคน” วิเวียนผู้มาเยือนครั้งแรกถึงกับอุทานออกมา
“บ้านพิมพ์ซะที่ไหนกันหล่ะ บ้านคุณลุงกรณ์ต่างหาก”
“อย่ามัวแต่โอ้เอ้กัน ไปได้แล้ว” เกรซทัก ว่าแล้วทั้งสามจึงรีบเดินแข่งกันเข้าบ้าน พิมเดินนำเพื่อนๆ ไปที่ห้อง เก็บกระเป๋าแล้วเอาเสื้อนักเรียนออกจากกระโปรง ก่อนถอดถุงเท้าเตรียมพร้อมสำหรับวิ่งในกรณีฉุกเฉิน
พวกเธอรอจนแม่บ้านเอาขนมมาเสิร์ฟ ทำท่าทีราวกับว่ากำลังติวหนังสืออย่างเคร่งเครียด พอแม่บ้านออกไปพวกเธอก็เริ่มปฏิบัติการทวงคืนกระเป๋านักเรียนทันที ทั้งสามรีบย่องขึ้นบันไดตรงดิ่งไปที่ชั้นสาม ทั้งชั้นนี้ไม่มีใครอยู่เพราะเจ้าของออกไปเรียน “ไม่มีใครกล้าขึ้นมาถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากพี่เรย์” พิมกระซิบ เธอเดินนำไปส่งวิเวียนที่ห้องเชือด ก่อนไปส่งเกรซที่ห้องนอน
“เจอกันที่ห้องพิมนะ ระวังตัวด้วยเกรซ” พิมเสียงสั่นราวกับว่ากำลังส่งเพื่อนรักเข้าไปในปราสาทของอสูรร้าย ซึ่งไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ‘อีตาโรคจิตนั่นน่าขนลุกจะตาย บรื้ออออออ!!!!!’ เกรซคิดในใจ
เกรซก้าวเข้ามาในห้องของเรย์ ประตูถูกเปิดออกด้วยกุญแจที่พิมขโมยมา ห้องของเขานั้นออกทึมๆ มืดๆ ผ้าม่านถูกปิดไว้ไม่อนุญาตให้แสงเล็ดลอดเข้ามา แต่ที่น่าแปลกคือแม้ไม่มีลมระบายหรือแสงแดดส่อง แต่ห้องของเขากลับไม่มีกลิ่นอับเลยแถมยังหอมสดชื่นไปด้วยกลิ่นของดอกไม้ที่เธอก็นึกไม่ออกว่าเคยได้กลิ่นจากที่ไหน
“นี่คนหรือแวมไพร์เนี่ย อยู่มืดๆ ยั่งกะกลัวแดดเผา” เกรซอดเหน็บไม่ได้
เด็กสาวจัดการล็อกประตูห้องก่อนเดินไปเปิดไฟ แล้วจึงเริ่มลงมือหากระเป๋าทันที ไม่ว่าจะเป็นที่เตียงนอน โต๊ะ ตู้ โซฟาห้องน้ำ แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เหลือที่สุดท้ายคือห้องแต่งตัวหลังประตูโค้งนั่น
ทางด้านเพื่อนๆ ต่างช่วยกันค้นหาอย่างสุดความสามารถ แต่แทบไม่เห็นแม้เงาของกระเป๋าใบนั้น วิเวียนที่หาทุกซอกทุกมุมแล้วเตรียมออกมาจากห้องเชือดเพื่อไปช่วยเกรซ แต่แล้วสิ่งที่ทั้งสามกลัวก็เกิดขึ้นจริง รถซูเปอร์คาร์คันงามสีดำทมิฬเลี้ยวมาเข้าจอดที่หน้าบ้าน เรย์นั่นเอง เขากลับมาถึงบ้านเร็วกว่าที่พิมคาดไว้
---------------------------------------------------------
P.S. I love you
- Writer
