บทที่ 1
การบ้านวิชาเพศศึกษา
“อ่าาาาาาาาส์”
“อืออออ อืมมมม…อื้อออออ”
เสียงครางอื้ออึงในลำคอของหญิงสาวดังระงมไปทั่วห้อง ห้องที่ตอนนี้มีชายร่างใหญ่ ผิวขาว คิ้วหนา ตาคมกริบ นั่งอยู่บนโซฟา เสื้อนักศึกษาของเขาถูกปลดกระดุมออก ชายเสื้อหลุดลุ่ยจากกางเกง กางเกงที่ตอนนี้ถูกรูดซิปลงโดยมีสาวสวยผมยาวสยายนั่งคุกเข่าระหว่างขาอันยาวใหญ่กำยำ หัวของเธอผลุบๆ โผล่ๆ ขึ้นลงเป็นจังหวะ
“เร็วอีก อ่าาาาาส์”
ชายหนุ่มกระซิบเสียงสั่นพลางจับหัวเธอขึ้นลงเป็นจังหวะที่เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น เกือบแล้ว เกือบถึงปลายทางภารกิจ แต่ทว่า
“เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!” เสียงคนเปิดประตูเข้ามา ขัดจังหวะโดยสิ้นเชิง
เด็กสาวผู้เปิดประตูตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอสบตาเข้าอย่างจังกับชายหนุ่มบนโซฟานั่นและยังมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น
‘เขากำลังทำอะไรกันหน่ะ’
เธอดึงสติกลับมาแล้วรีบคว้าลูกบิดเพื่อปิดประตู
หญิงสาวที่คุกเข่าตรงนั้นหันขวับไปทันที
“ว้ายยยยยยย ยัยเด็กบ้าาา”
“ยัยเด็กไม่มีมารยาท เข้ามาได้ยังไง หัดเคาะประตูซะบ้าง ขัดจังหวะจริงๆ เล้ยยยยย!!!”
เสียงหญิงสาวโวยดังลั่น
เด็กหญิงหมุนตัวกลับ รวบรวมฝีเท้ารีบไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“หยุดอยู่ตรงนั้น!!! ยัยเด็กไม่มีมารยาท” เสียงเข้มเรียกเธอ
แต่ทว่าเธอไม่หยุด…ก่อนรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น ‘บ้าที่สุดใครใช้ให้ไม่ล็อกประตูเองหล่ะ’
เด็กสาววิ่งออกไปที่หน้าบ้านก่อนเข้าไปหลบหลังพุ่มไม้ด้วยความหอบเหนื่อยพลางเอามือกุมซี่โครง หอบ แฮ่กๆ ปะติดปะต่อเรื่องราว
‘นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย สองคนนั้นกำลังทำอะไรกันน่ะ’
ตื้ด ตื้ดดดดดด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เกรซ!!! เกรซอยู่ไหนน เกิดอะไรขึ้น พิมได้ยินเสียงคนตะโกน”
“พิมรีบออกมาหาเกรซเดี๋ยวนี้ เกรซแอบอยู่หลังพุ่มไม้ เอากระเป๋านักเรียนกับรองเท้าเกรซมาด้วย”
“อะไรนะ! เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องไปหลบที่พุ่มไม้ แล้วทำไมไม่เอารองเท้าไปด้วย”
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้วพิม มาก่อน เดี๋ยวเกรซเล่าให้ฟัง”
“โอเค โอเค เกรซรอแป๊บนะ พิมจะลงไปละ”
ปัง ปัง ปัง ๆ เสียงรัวเคาะประตูดังขึ้น
“พิมโรส เปิดประตูเดี๋ยวนี้” เสียงชายหนุ่มคนนั้นเรียกเด็กสาวในห้อง
“ค…..คะ พี่เรย์” เด็กสาวค่อยๆ เปิดประตูออกอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพื่อเผชิญหน้ากับหนุ่มหล่อเบื้องหน้าที่ตอนนี้กำลังบึ้งตึงสุดขีด
“วันนี้เพื่อนเธอมาที่บ้านใช่ไหม….”
“ค่…ค่ะ”
“เธอกล้าดียังไงปล่อยให้เพื่อนเดินเพ่นพ่านตามใจชอบ คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านงั้นเหรอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่พรมไปด้วยน้ำกรด
“อย่าไปยุ่งที่ชั้นสามอีกเด็ดขาด ถ้าเธอยังไม่จำ ได้เห็นดีกันแน่”
“ค…ค่ะพี่เรย์”
“นั่นจะเอาไปไหน” เขามองไปที่กระเป๋านักเรียนที่พิมถืออยู่
“กระเป๋ายัยคนนั้นใช่ไหม เอามานี่”
“เฮ้ยยย..พี่เรย์ ไม่ได้นะคะ” ไม่ทัน ชายหนุ่มคว้าไปแล้ว
“บอกยัยนั่นให้มาขอโทษ แล้วจะคืนให้”
“พี่เรย์ ไม่ได้นะ ขอร้องเถอะค่ะ ในนั้นมีสมุดการบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้ด้วยนะคะ”
“ก็ให้มาเอา มาตอนนี้ก็ได้คืนตอนนี้”
พูดแล้วชายหนุ่มก็เดินจากไปอย่างไม่ไยดี
พิมโรสได้แต่มองเพราะเธอไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ พอตั้งสติได้เด็กสาวจึงรีบวิ่งเอารองเท้าไปให้เพื่อนรัก
“เกรซ!!! เป็นไงบ้างมดกัดป่าว เกิดอะไรขึ้นทำไมพี่เรย์ตามหาเกรซ แล้วทำไมเกรซต้องรีบหนีออกมาแบบนี้”
“พิมอย่าเพิ่งให้เกรซพูด เกรซเพิ่งเก็ทเมื่อกี้ โอ้ยยยยจะอ้วกกกกกก” เธอพูดขณะเอามือกุมท้องทำท่าทางเหมือนจะอาเจียนจริงๆ
“เกรซไหวไหม” พิมถามด้วยความเป็นห่วง เกรซยกมือขึ้นเป็นสัญญาณว่า “ไหว”
“ก..ก..เกรซ ค..ค..คือว่า พี่เรย์เขาเอากระเป๋าเกรซไป พิมสู้แล้วนะ แต่ไม่ทันจริงๆ”
“ห๊าาาาาา อะไรนะพิม ซวยแล้ว!!! ในนั้นมีสมุดการบ้านด้วยใช่มั้ย” เกรซได้คำตอบจากสีหน้าที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ของพิม
“พี่เค้าให้เกรซไปเอาเอง ข..ข…เขาบอกให้เกรซไปขอโทษด้วย ก..เกิดอะไรขึ้น”
“เฮอะ ฝันไปเถอะพิม เกรซไม่มีทางไปขอโทษเขาหรอก เขาว่าเราด้วยนะว่าเป็นเด็กไม่มีมารยาท..ทั้งที่ตัวเองทำอะไรแบบนั้นก็ไม่ล็อกประตู” เกรซเถียง
“แต่ถ้าเกรซไม่ไป พรุ่งนี้จะเอาการบ้านที่ไหนไปส่งมิสหล่ะ”
“เกรซยอมโดนทำโทษดีกว่าต้องไปขอโทษคนแบบนั้น”
----------------------------------------------------
P.S. I love you