พูดจบก็ยกร่างบางขึ้นอุ้มแตงเดินเข้าห้องนอนไปทันที วางเธอลงเตียงนุ่มอย่างอ่อนโยน ตามไปทาบทับแล้วผละสบตาด้วยความเสน่หา
“กลับไปอยู่ด้วยกันนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเพิร์ล” ไม่ได้ขอ ไม่รอฟังคำตอบ พูดจบก็ก้มลงไปจูบปากอิ่มอวบตรงหน้าทันที
สาวน้อยไม่ตอบรับในตอนแรก แต่ไม่นานก็ตะล่อมจนเคลิ้มตาม จูบตอบอย่างดูดดื่มหิวโหย กอดรั้งคอแกร่งไว้แน่น
“แต่วันนี้นอกจากง้อ พี่ต้องทำโทษด้วยนะที่คนสวยหนีมา แล้วยังใส่ชุดแบบนี้ให้ผู้ชายเห็น” ผละพูดกับเธอด้วยรอยยิ้ม แววตาอ่อนโยนก่อนหน้าเปลี่ยนไปร้ายกาจขึ้นมาทันที
นึกภาพที่คนอื่นเห็นเต้าสวยของเธอกว่าครึ่งก็หงุดหงิด ต้องลงโทษเด็กดีของเขาให้หลาบจำหน่อยแล้วว่าอะไรไม่ควร
“แล้วความผิดของตัวเองล่ะ” ย้อนถามคนเห็นแต่ความผิดของเธอ
“ก็รอลงโทษพี่คืนสิ” ยกยิ้มร้าย กระชากกางเกงชั้นในตัวบางของเธอออกจนขาด
ผละถอยถอดเสื้อผ้าของเขาทิ้งโดยมีเธอนอนมองอยู่บนเตียงนิ่ง
รั้งร่างบางมาขอ
