สิบห้านาทีต่อมา มัทนาก็เดินตามร่างสูงใหญ่ของแมทธิวออกมาจากห้องเสื้อชื่อดังตรงไปที่รถ หล่อนรีบก้าวขึ้นไปนั่งข้างๆ เขาทันทีเมื่อเห็นเขาขึ้นไปนั่งรอแล้ว
บรรยากาศบนรถเงียบกริบ จนแทบจะได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจของหล่อนเลยทีเดียว หล่อนอึดอัดจนต้องเอ่ยปากถาม
“นาย...เงียบทำไม”
เขายังคงนิ่งเงียบ
“หรือว่าเป็นใบ้”
รถคันงามกระตุก ก่อนจะถูกบังคับให้เลี้ยวจอดข้างทางเปลี่ยวไร้ผู้คน หล่อนเบิกตากว้างมองไปรอบนอกตัวรถ ก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าเขาที่หันมามองพอดี
“จอดทำไม”
หล่อนได้ยินเสียงเขาสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยรอบกายใหญ่โตออก จากนั้นก็โน้มหน้าเข้ามาหา หล่อนผงะศีรษะหนี แต่ไม่ทัน เขาคว้าศีรษะของหล่อนได้และบดจูบลงมาหาทันควัน หล่อนใช้สองมือผลักเขา แต่เขาที่ปลดเข็มขัดนิรภัยที่คาดรอบตัวหล่อนออกไปแล้วไม่ยอม ขยี้ปากรุนแรงมากขึ้น
“อื้อ...”
เขาจูบจนสาแก่ใจนั่นแหละ จึงเงยหน้าขึ้น มองหล่
