เขาสูดปากแรงๆ เงยหน้าขึ้นสูง และยังกระแทกไม่หยุด ครั้งแล้วครั้งเล่ากับการจ้วงโจนเข้าใส่ซอกรักคับแคบ เจ้าหล่อนบีบรัดแรงจนน่าตกใจ แม้ว่าจะพยายามยื้อเอาไว้แค่ไหน แต่ไม่ช้าการควบคุมตัวเองของเขาก็ขาดผึง เขาอัดเข้าใส่อย่างไม่ลืมหูลืมตา บ้าคลั่งสุดพลัง ก่อนจะระเบิดน้ำสวาทเข้าใส่โพรงลึกของมัทนาสุดแรง
“โอ้ว...ว้าววว...อา...”
เขากัดฟันแน่น สั่นสะท้านอยู่เหนือร่างบอบบางชุ่มเหงื่อ จนกระทั่งวินาทีแห่งความสุขผ่านพ้นไป เขาจึงซวนซบลงไปหา และกอดร่างเล็กไว้แนบอก
“ปล่อย...ปล่อยฉันนะ”
“นอนนิ่งๆ”
“ฉันเกลียดนาย...ปล่อยฉันนะ”
คนตัวโตชะโงกหน้าขึ้นมองทันที “เลิกพูดว่าเกลียดฉันเสียที เพราะมันไม่จริง เธอก็รู้อยู่เต็มอก”
มัทนาหน้าตาแดงก่ำ เกลียดการตอบสนองไร้ยางอายของตัวเองที่แสดงออกไปต่อเขายิ่งนัก
“ไปให้พ้นเลย” หล่อนน้ำตาซึม อับอายจนแทบอยากฆ่าตัวตาย
“ถ้าเปลี่ยนจากฉันเป็นพี่ไมค์ เธอคงไม่ไล่สินะ”
“ใช่...ฉันร
