รถสปอร์ตราคาแพงระยับเลี้ยวเข้ามาจอดในโรงแรมม่านรูดที่เดิมที่หล่อนเคยลากเขาเข้ามา
“นี่นาย...พาฉันมาที่นี่ทำไม” หล่อนหันมองไปรอบๆ ตัวและร้องโวยวาย
คนตัวโตหันมาส่งยิ้มหื่นกระหายให้ “คนมาโรงแรมเขามาทำอะไรกันล่ะ เล่นไพ่เหรอ”
หล่อนเม้มปากแน่น ดวงตาเบิกกว้างมองเขาอย่างโมโห “นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะ ขับรถออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่...เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“งั้นก็ไปคุยที่อื่นก็ได้นี่ ร้านกาแฟไง”
หล่อนเอ่ยขึ้นน้ำเสียงร้อนรน แต่เขาส่ายหน้า ดวงตายังคงจับจ้องมาที่ใบหน้าของหล่อนและเลื่อนต่ำลงไปยังทรวงอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ
หล่อนหน้าร้อนฉ่า กลัวเหลือเกินว่าเขาจะเห็นเม็ดทรวงที่ห่อตัวคัดเต่งอยู่ใต้บราเซียร์
“ผู้คนพลุกพล่านเกินไป ฉันไม่ชอบ”
“แต่ฉัน...ไม่อยากมาที่นี่นะ”
หล่อนโวยวาย แต่เขาไม่สนใจอีก หันไปกดกระจกรถลงและพูดคุยกับพนักงานรูดม่าน
“ค้างคืนหรือชั่วคราวครับ”
“ชั่วคราวค่ะ”
“ไม
