กำราบรัก วันไนท์สแตนด์ (พี่พายุ)

กำราบรัก [พี่พายุ] 07 จูบได้ไหมคะ?

Truth or Dare Bar

ช่วงดึกของวัน

เสียงรองเท้าส้นสูงที่เจ้าขาสวมใส่ดังขึ้นตามจังหวะการเดิน เจ้าของเสียงสวมใส่เสื้อกล้ามสีดำผูกคอด้านหลัง คู่กับกระโปรงสีดำที่ทั้งสั้นและรัดจนเห็นรูปทรงสะโพกอย่างชัดเจน

หลายคนอาจคิดว่าเจ้าขาเป็นคนใสซื่อ น่ารักหนุบหนับ เพราะด้วยส่วนสูง หน้าตาที่จิ้มลิ้มรวมไปถึงชื่อของเธอที่ใครได้ยินก็คิดคงแบบเดียวกัน แต่จริง ๆ แล้วเจ้าขาเป็นผู้หญิงแต่งตัวเก่ง โชว์เนื้อหนังบ้างแล้วแต่อารมณ์และสถานที่ ส่วนนิสัยของเธอน่ารักหนุบหนับก็จริง แต่เธอก็ไม่ได้เป็นคนที่ใสซื่อหรือยอมให้ใครมาเอาเปรียบง่าย ๆ

เจ้าขายืนอยู่หน้าร้านเหล้าหรูย่านใจกลางเมือง จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋าสะพายเพื่อกดส่งข้อความหาเนียน่าที่มาถึงก่อนหน้าแล้ว

: ฉันถึงแล้วนะ แกอยู่โต๊ะไหน?

Niana : VIP2 บอกพนักงานได้เลย เดี๋ยวเขาพาเดินมาที่โต๊ะ

พออ่านข้อความเพื่อนตัวเองเสร็จ เจ้าขาก็เดินไปหาพนักงานที่ยืนต้อนรับอยู่ด้านหน้า เธอบอกเลขโต๊ะกับพนักงานคนนั้น แล้วพนักงานก็พาเจ้าขามายังโต๊ะวีไอพีสองที่เป็นโซนสุดไพรเวตไม่มีผู้คนวุ่นวายมากนักเหมือนโซนธรรมดา แต่เมื่อไปถึงโต๊ะเจ้าขาก็ต้องชะงักไปอย่างคาดไม่ถึง เพราะมีผู้ชายสองคนนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยและหนึ่งในนั้นคือแทนใจ พี่ชายข้างบ้านผู้เป็นรักแรกของเธอ

"สวัสดีค่ะ" เจ้าขาเอ่ยทักทายรุ่นพี่ในโต๊ะตามมารยาท ก่อนจะจำใจหย่อนก้นนั่งลงโซฟาตัวที่ว่างอยู่ ซึ่งมันเป็นฝั่งที่ติดกับแทนใจพอดี

"เสื้อสวยอะ แกแต่งตัวแบบนี้แล้วแทบจำไม่ได้เลย" เนียน่าหันมาเอ่ยชมเจ้าขา แต่เจ้าขาก็กระซิบถามเพื่อนตัวเองกลับไปว่า

"อันนี้คือรุ่นพี่ที่แกบอกเหรอ"

"อืม พี่ต้าเป็นรุ่นพี่ที่ฉันรู้จักตั้งแต่สมัยมัธยม ส่วนคนนี้พี่แทนเป็นเพื่อนสนิทของพี่ต้า พวกพี่เขาอยู่คณะเดียวกับเราเลยแต่อยู่ปีสาม" เนียน่าเอ่ยอธิบาย เพราะเธอไม่รู้ว่าเจ้าขารู้จักกันกับแทนใจมาก่อน

"เจ้าขา พี่ไม่นึกว่ารุ่นน้องที่เพื่อนพี่บอกจะเป็นเรา บังเอิญจริง ๆ" แทนใจเอ่ยพูดกับเจ้าขาด้วยสีหน้าที่ดูยิ้มแย้มเป็นปกติเหมือนกับทุกครั้ง ซึ่งเจ้าขาที่ได้ยินแบบนั้นก็หันไปสบตาเขา

"อ้อค่ะ เจ้าขาก็ไม่นึกว่าจะเป็นพี่แทน" เธอยกยิ้มบาง ๆ ตอบแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น

"รู้จักกันด้วยเหรอ?" เนียน่าหันไปกระซิบถามเจ้าขาอีกครั้ง

"อ้อ อืม เป็นพี่ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ น่ะ"

"ถามจริง? งั้นสองคนนี้ก็สนิทกันอะดิ"

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก" เจ้าขายิ้มตอบ ก่อนจะพยายามเบือนสายตาหนีแทนใจเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าเขามองเธอมาตลอด แล้วไม่นานนักแทนใจก็หันมาพูดกับเธออย่างชวนคุย

"ช่วงนี้เป็นไงบ้าง หายหน้าหายตาไปเลย พี่ทักข้อความหาเราก็ไม่เห็นเราอ่าน"

"พอดีช่วงนี้เจ้าขายุ่ง ๆ น่ะค่ะ" เธอตอบกลับคำถามของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะเชื่อในคำตอบนั้นไหม แต่การที่เธอจะบอกไปตามความจริงว่าที่เธอไม่ตอบข้อความเขาเป็นเพราะเธออยากเว้นระยะห่างกับเขาเพื่อรักษาความรู้สึกของตัวเองมันก็ยังไงอยู่ เพราะคนที่มองเธอเป็นแค่น้องสาว คงไม่เข้าใจหรอก

"เรียนหนักเหรอ โอเคใช่ไหม?" แทนใจเอ่ยถามต่อ ซึ่งน้ำเสียงของเขามันยังคงเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยไม่มีเปลี่ยน

"เรื่อย ๆ เลยค่ะ ไม่ได้มีอะไรหวือหวา แต่ก็ไม่ได้แย่นะคะ"

"ปีหนึ่งกิจกรรมน่าจะเยอะนะ ไม่ได้ลงกิจกรรมอะไรบ้างเลยเหรอเรา?"

"ไม่เลยค่ะ เจ้าขาอยากอยู่เงียบ ๆ มากกว่า"

"หึ ยังนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน เลิกเรียนก็เอาแต่กลับห้อง สินะ แล้วแบบนี้น้องสาวพี่จะมีแฟนเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย หรือว่ามีคนมาจีบแล้วรึเปล่านะ?" แทนใจเอ่ยถาม ซึ่งประโยคหลังทำเอาเจ้าขาที่ได้ยินถึงกับนิ่งไป

"มีเต็มเลยค่ะคนนี้ เจ้าขาฮอตมาก มีรุ่นพี่ในคณะมาขอไอจีด้วยนะคะ" เนียน่าพูดขึ้น ซึ่งทันทีที่แทนใจได้ยินแบบนั้น เขาก็เหมือนจะนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามเจ้าขาด้วยแววตาที่ต่างไปจากเดิมว่า

"จริงเหรอ?"

"ฮ่า ๆ เนียน่าก็พูดเวอร์ไป ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" เจ้าขาหัวเราะกลบเกลือนคำแซวของเพื่อนสนิท

"น้องเจ้าขา พี่ก็ว่าหน้าเราคุ้น ๆ เรานี่เองที่ขึ้นเพจดาวคณะบริหาร เห็นมีแต่คนเรียกร้องให้ลงประกวดดาวปีนี้" เสียงต้าพูดขึ้นกับเจ้าขา

"ไอ้แทน น้องสาวมึงฮอตขนาดนี้ ดูแลให้ดีนะเว้ย" เจ้าขาที่ได้ยินคำแซวของรุ่นพี่ก็ยกยิ้มขึ้นบาง ๆ ก่อนที่เธอจะชะงักไปเมื่อหันไปสบตากับแทนใจ

"แล้วเจ้าขาได้คุยกับใครอยู่รึเปล่าตอนนี้?" แทนใจถาม

"คะ?" คำถามของแทนใจทำเอาเจ้าขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอเข้าใจว่าเขาคงเป็นห่วงและถามไถ่ในฐานะน้องสาว แต่ยังไม่ทันที่เจ้าขาจะได้เอ่ยตอบอะไรเสียงหวานของแฟนสาวแทนใจก็ดังขึ้น

"แทนใจ" แฟนของแทนใจเดินเข้ามาและนั่งลงข้างกายของเขา เจ้าขาที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่พยายามเบือนสายตาหนีไปทางอื่น ไม่ใช่ว่ายังไม่อยากตัดใจจากเขา แต่แผลเธอยังสดใหม่ ให้มาเห็นอะไรแบบนี้ใครมันจะอยากดู

"คิดถึงแทนใจจังเลยค่ะ"

"คิดถึงอะไร เจอกันทุกวัน" ทั้งสองคนคุยกันกระหนุงกระหนิง ความกระอักกระอ่วนในใจทำให้เจ้าขาคว้าแก้วเหล้ามากระดกดื่มอยู่หลายอึก เธอนั่งอยู่ด้วยความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาในใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่ตรงนี้ต่อไม่ไหวแล้วคือ

"อื้อ!" แฟนสาวของแทนใจเอื้อมตัวไปประกบจูบกับเขาอย่างดูดดื่มต่อหน้าต่อตา

พรึบ!

เจ้าขาหันมองเพียงแค่ครู่เดียว เธอก็รีบดึงสายตาของตัวเองกลับมาและดันตัวลุกขึ้นจากโซฟาในทันที

"เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เธอเอ่ยบอกกับเนียน่าเพื่อนสนิทและหยิบกระเป๋าของตัวเองมาสะพายที่ไหล่

"ให้ไปเป็นเพื่อนไหม?"

"ไม่เป็นไร ฉันไปได้"

"แน่ใจ แกกระดกไปหลายแก้วอยู่นะ"

"ฉันโอเค" เจ้าขาเอ่ยเสียงหนักแน่น เพื่อให้เนียน่าสบายใจมากขึ้น เพราะถึงเธอจะรู้สึกมึน ๆ อยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้เมามายจนแทบไร้สติ ซึ่งพอเนียน่าได้ยินแบบนั้นจึงพยักหน้าตอบเจ้าขาเบา ๆ

ตึกตึก

สองเท้าเล็กของเจ้าขาก้าวเดินอยู่ที่ทางเดินไปห้องน้ำ เจ้าขาร่างที่ก้มหน้าก้มตาเดินได้พ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างต้องการปลดปล่อยความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ในใจ

ตุบ!

"อ๊ะ!…ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ" แต่ด้วยความที่เธอไม่ทันได้ระวัง ทำให้ร่างของเธอเดินชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนอย่างจัง

"เดินชนคนอื่นเป็นงานอดิเรกรึไง?" เสียงทุ้มที่คุ้นหูทำให้เจ้าขารีบเงยหน้าไปมองคนตรงหน้า

"พี่พายุ" แล้วมันก็เป็นอย่างที่เธอคิด ผู้ชายตรงหน้าคือเขาอีกแล้ว

"พี่อีกแล้ว" เรียวปากสวยพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองพายุ แล้วม่านตาของเธอก็ต้องขยายขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้เขาแตกต่างไปจากเดิมที่เธอเคยเห็น เพราะวันนี้พายุเซตผมขึ้นเล็กน้อย ใส่ตุ้มหูไม้กางเขน สวมเสื้อยืดสีดำพร้อมกับคล้องสร้อยเกียร์วิศวะคู่ใจเส้นที่เธอหยิบให้เขาในวันนั้น ปกติก็หล่อมากอยู่แล้วพอแต่งตัวทำผมแบบนี้หล่อขึ้นมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าเลย

"ฉันอีกแล้วมันทำไม" เขาถามคนตัวเล็กขึ้น พร้อมกับค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาหาเธอใกล้ ๆ ซึ่งมันใกล้กันมากจนลมหายใจอุ่น ๆ ของเขากระทบเข้าที่แก้มใสของเธอ

"ดีใจเหรอ?"

เจ้าขาไม่ได้สนใจในคำถามของเขามากนัก แต่เธอใช้ดวงตากลมที่ขยายกว้างของตัวเองจ้องมองดวงตาคมกริบที่มันดูร้ายกาจคู่นั้น ก่อนที่ดวงตากลมของเจ้าขาจะเลื่อนต่ำลงมามองที่ริมฝีปากหนาของเจ้าของใบหน้าหล่อ

แล้วไม่รู้ว่าด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มีในกายหรือความคับแค้นใจกับภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้เธอเอ่ยปากพูดในสิ่งที่เจ้าตัวเองก็นึกไม่ถึงออกไป

"ขอจูบได้ไหมคะ" เจ้าขาถาม ขณะที่ใบหน้าของเขาและเธอยังคงอยู่ใกล้กันในระยะประชิด

"เมาแล้วเป็นแบบนี้เหรอ" พายุเลิกคิ้วถามกลับขณะที่มุมปากหนาก็ค่อย ๆ ยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจ

"แล้วให้จูบไหมคะ?"

"…"

"ทำไมไม่ตอบคะ? หรือว่าไม่ให้จูบ"

"ถ้าไม่ให้จูบ ก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวไปหาคนอื่นก็ดะ…"

หมับ!

"…อื้อ!!" เจ้าขากลืนคำพูดสุดท้ายของตัวเองลงคอ เมื่อพายุจัดการใช้มือจับล็อกใบหน้าของเธอไว้และประกบจูบเข้าที่ริมฝีปากของเธอในทันที

ริมฝีปากของเธอถูกเขาบดจูบอย่างหนักหน่วง ซึ่งมันไม่ใช่การจูบแบบผิวเผิน เพราะพายุค่อย ๆ สอดแทรกเรียวลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของเจ้าขาและตวัดเลียลิ้นของเธออย่างหนักหน่วง

"อื้อ!" รสจูบของเขามันหนักหน่วงมากจนเจ้าขาถึงกับขาอ่อนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น แต่พายุก็ใช้มือของตัวเองเคลื่อนลงไปกอดเอวบางแน่นและยังคงตักตวงความหวานจากโพรงปากเล็กนั้นต่ออย่างบ้าคลั่ง