The rise condo
รถสปอร์ตสีดำด้านของพี่พายุขับเข้ามาจอดสนิทอยู่ที่ชั้นจอดรถวีไอพีของคอนโด ตลอดทางที่รถขับเคลื่อนออกจากร้านจนมาถึงที่หมายมันไร้บทสนทนาใด ๆ มีเพียงเสียงหัวใจของฉันที่เต้นกระหน่ำเพราะความรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก
จะกลับตัวก็ไม่น่าทันแล้ว ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ถึงได้ตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่เขา
"ถึงแล้ว จะไม่ลง?" เสียงพี่พายุดังขึ้นทันทีที่รถจอดสนิท ฉันที่ได้ยินจึงหันหน้าไปมองเขา
"ลงค่ะ"
"เห็นนั่งนิ่งก็นึกว่าอยากทำบนรถ แต่เสียใจด้วย มันแคบไปสำหรับฉัน" พี่เขาพูดขึ้นมาอย่างไม่มีท่าทางเขินอาย ผิดกับฉันที่เพียงได้ยินพี่พายุพูดแค่นั้นก็พวงแก้มเห่อร้อน ฉันเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไป แต่ยิ่งฉันเงียบก็เหมือนจะยิ่งทำให้พี่เขาชอบใจ เพราะฉันเหมือนจะสังเกตเห็นทันว่าพี่เขาลอบยิ้มมุมปากออกมา
คนร้ายกาจ!
ไม่นานเราสองคนก็เดินมาหยุดอยู่ในลิฟต์ขนาดพอดีของคอนโด ฉันที่กำลังจะกดเลขชั้นจึงหันไ
