“คุณ...คุณ...คุณ!” เขาหันมองหาไปทั่วลำเรือ แต่กลับไม่เห็นใครสักคน ไม่เห็นแม้แต่เงา.. กระทั่งก้มมองร่องรอยตามพื้นเรือ ก็ได้เห็นคราบน้ำกระจัดกระจายเต็มไปหมด บ่งบอกได้ว่าต้องมีใครบางคนที่ตัวเปียกปอนเดินขึ้นเรือมาจริงๆ ใครบางคนที่มีกลิ่นกายพิเศษ กลิ่นละมุนเจืองจางบางเบา แต่กระแทกอารมณ์ความรู้สึกเขาจนซวนเซ
"อ่าห์...อืมมม" นทีเริ่มมั่นใจแล้วว่ามุกมัจฉาคือนางเงือกที่อยู่ในความฝันของเขา...นางเงือกที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน หญิงสาวที่สั่นคลอนอารมณ์ของเขาอย่างหนักหน่วง
"ใช่เธอจริงๆด้วย ใช่เธอแน่ๆ" คิดได้เช่นนั้น...ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ราวกั้นเรือแล้วตะโกนโหวกเหวกเรียกชื่อหญิงสาวไปทั่ว เปล่งเสียงกึกก้องเพื่อให้เธอและทุกสรรพสิ่งใต้ผืนน้ำได้ยิน “มุกมัจฉา!!! มุกมัจฉา!! มุกมัจฉา!! ได้ยินมั้ย ได้ยินเสียงผมมั้ย ผมมาหาคุณแล้ว ผมอยู่ที่นี่แล้ว มาหาผมสิ มาหาผมเดี๋ยวนี้..ผมอยากเจอคุณ ได้โปรด ขึ้นมาเถอ
