เขาคว้าร่างเธอมาสวมกอดแนบแน่น จนได้ยินเสียงเต้นหัวใจของกันและกัน กระซิบคร่ำครวญใกล้หูของเธอ... “แต่ผมไม่อยากลืมคุณ”
มุกมัจฉาสวมกอดเขาตอบด้วยความเศร้า ยอมรับว่าไม่อยากปล่อยเขาไป “เรื่องของเรา เกิดขึ้นเพราะอุบัติเหตุ มันไม่ใช่...” ความรักซะหน่อย “ความจริง”
ตัดใจเสียเถอะ เธอเป็นเพียงความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวของชายหนุ่มเท่านั้น เขาต้องการเพียงแค่ร่างกายของเธอ ไม่ได้ต้องการหัวใจเธอ
ชายหนุ่มผละใบหน้าออก มองเธอด้วยสายตาแน่วแน่ “อุบัติเหตุทำให้เราเจอกันก็จริง แล้วทำไมคุณไม่คิดว่ามันโชคชะตาบ้างล่ะ”
คำพูดของเขาทำเธอหวั่นไหว แต่มันคงเร็วเกินไปที่จะตัดสินแบบนั้น “ถ้าเราเป็นโชคชะตาของกันและกันจริงๆ สักวัน..เราคงได้พบกันอีกค่ะ หัวใจของคุณจะบอกคุณเองว่าจะเดินทางไปที่ไหน”
“ที่ตรงนี้ไง” เขาก้มลงจูบริมฝีปากเธออย่างเร่าร้อน บดเคล้าอย่างรุนแรง สอดแทรกลิ้นสากเข้าโฉบลิ้นอุ่นของเธอมาโรมรันด้วยความโหยหา ล
