ตอนที่ 28
ยาแก้พิษออกฤทธิ์ต่อใจ….ด้วยหรือ
“เฮ้อ” ฉันถอนหายใจออกมาอีกรอบ ใช้แขนปาดเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดออกมาจากใบหน้าตัวเองเนื่องจากความร้อนที่แผ่จากตัวของจื่อรุ่ย ทำให้ฉันรู้สึกร้อนรนไปด้วย
กว่าอุณหภูมิร่างกายของจื่อรุ่ยจะกลับมาเป็นปกติ ฉันเช็ดตัวให้เขาอยู่นานประมาณ 1เค่อ (15 นาที)
ตอนนี้น่าจะดึกมากแล้ว ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด ความง่วงเริ่มคืบคลานเข้ามาทำให้ฉันอ้าปากหาวหวอด ๆ
“ฟื้นขึ้นมาคุยกับข้าได้หรือไม่ ข้าเหงานะ” ฉันพูดอย่างกับคนหมดอาลัยตายอยาก ภายนอกกระท่อม ตอนนี้ฝนยังตกริน ๆ ฟ้าร้องครืน ๆ แถมมีแต่เสียงจิ้งหรีดป่า เสียงแมลงตัวเล็ก ๆกรีดร้องส่งเสียงดังก้องระงม
แถวนี้ไม่มีบ้านคนซักหลัง ส่วนคนที่อยู่กับฉันได้แต่เงียบกริบ ไม่รู้ว่าเป็นคนหรือเป็นผี และอากาศเย็น ๆ จนรู้สึกหนาวเพราะฝนตก บรรยากาศข้างนอกมืดมิด มีเพียงแสงไฟจากตะเกียงสีส้มอ่อน ๆ ส่องให้เห็นร่างของจื่อรุ่ยที่นอนอยู่บนเตียงอย่างไ
