สะดุดรัก...เมียบำเรอ

คุ้มยัง?

เช้าวันต่อมา…

กรรัมภาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดร้าวไปทั่วทั้งกาย เธอมองหาชายหนุ่ม ตอนนี้กลับพบเพียงความว่างเปล่า หญิงสาวดีใจที่ตื่นมาไม่เจอหน้าเขา แต่เธอก็ดีใจได้เพียงชั่วคราว เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาที่ห้องนอน หลังจากที่เขาออกไปดื่มกาแฟตอนเช้า

“ตื่นแล้วเหรอ” ลุอิสเอ่ยถามตามมารยาท

“ค่ะ...คุณจะส่งฉันกลับบ้านได้หรือยังคะ” กรรัมภาเอ่ยถามอย่างมีความหวัง

“อะไรกันฉันยังใช้งานเธอไม่คุ้มเลยนี่นา” ลูอิสกล่าวพลางใช้แววตายียวน มองไปที่ร่างเล็กของหญิงสาว ทำให้กรรัมภารู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งกาย

“ต้องกี่วันล่ะคุณถึงจะคุ้ม” กรรัมภาเอ่ยถามด้วยความหวัง

“ถ้าเธอบริการดีจนฉันรู้สึกว่าคุ้ม ฉันอาจจะปล่อยเธอเร็วๆ นี้ก็ได้” ลูอิสกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ในขณะที่หญิงสาวได้แต่หลบตาด้วยความเขินอาย

“ได้ฉันจะรีบทำตามที่คุณต้องการ ฉันอยากกลับบ้านเต็มทนแล้ว ว่าแต่คุณอย่าผิดสัญญาก็แล้วกัน” กรรัมภาเอ่ยออกมาเสียงใสแจ๋ว เพราะเธอรู้สึกมีความหวังว่าจะได้กลับบ้านในไม่ช้า

“ว่าแต่นอนกับฉันมาทั้งคืนฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอชื่ออะไร” ลูอิสกล่าวพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวอีกครั้ง

“ฉันชื่อกรรัมภา นี่คุณถอยออกไปไกลๆ หน่อยได้มั้ยไหนบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงมีกลิ่นตัว ตอนนี้ฉันเหม็นมากอย่ามาใกล้เลย” กรรัมภาเอ่ยแขวะเขา

“ฉันลองดมดูก่อนแล้วกันว่าเหม็นจริงหรือเปล่า” ลูอิสไม่พูดเปล่าเข้ายังโน้มใบหน้าลงมาใกล้หญิงสาว แต่กรรัมภาก็พยายามเบี่ยงหลบชายหนุ่ม

“พอเถอะเลิกเล่นก่อนได้มั้ย ฉันหิวมากเลย ขอฉันไปกินข้าวก่อนได้มั้ยคุณ...เอ่อ...คุณชื่ออะไรเหรอ” กรรัมภาเอ่ยออกมา เพราะเธอจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนดีเจที่ร้านเรียกเขาว่าอะไร เพราะสติของเธอหลุดหายไปตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าทางร้านนำเธอมาประมูลแล้ว

“ฉันลูอิส” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงนุ่ม “อาบน้ำแล้วไปกินข้าวไป” ลูอิสกล่าวพร้อมกับสั่งการให้หญิงสาวออกๆ ไปรับประทานอาหารที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้ ในขณะที่เขาได้แต่มองตามร่างบางที่เดินออกไปด้วยความหลงใหล

หลังจากที่ทั้งหญิงสาวอยู่กับชายหนุ่มร่วมสัปดาห์ ก็เป็นเวลาที่ชายหนุ่มเห็นว่าเขาควรจะปล่อยเธอกลับไป ก่อนที่เขาจะไม่ยอมให้เธอจากไป และละเมิดกฎของตนเอง ทำในสิ่งที่เขาไม่คิดว่าเขาจะทำ ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเสียดายหญิงสาวเพียงใด แต่เมื่อถึงเวลาเธอก็ต้องจากเขาไปอยู่ดี