สะดุดรัก...เมียบำเรอ

คุ้มยัง?...2

เกาะเอเดน

หลังจากที่กรรัมภาจากไป ชายหนุ่มก็ได้แต่นั่งครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาทำลงไป เขาไม่แน่ใจว่า การที่เขาปล่อยหญิงสาวกลับไปนั้นมันดีแล้วหรือ เพราะเขากำลังต้องการที่จะมีเธอข้างกาย แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะละเมิดกฎของตนเองได้ ดังนั้นการส่งเธอกลับไปยังบ้านเกิดของเธอ นั่นคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่เขาควรจะทำ แม้ว่าเขาจะไม่อยากทำเช่นนั้นก็ตาม

เมื่อหญิงสาวเดินทางไปถึงบ้าน เธอก็รีบเดินเข้าไปหาบิดาทันที ซึ่งตอนนี้คุณฐิตินั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเศร้าใจ เพราะตอนนี้บุตรสาวของท่านได้ถูกนำตัวไปแลกกับหนี้สินร่วมครึ่งเดือนแล้ว อีกทั้งยังไม่ได้รับข่าวคราวใดๆ จากบุตรสาว ทำให้คุณฐิติตรอมใจอย่างหนัก และเฝ้าโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า ท่านคือต้นเหตุที่ทำให้กรรัมภาต้องเผชิญกับชะตากรรมแบบนั้น

กรรัมภาหยุดยืนมองบิดานั่งเหม่อลอยด้วยความสงสาร เพราะท่านคงไม่อยากให้เกิดเรื่องเช่นนี้กับเธอ หญิงสาวจึงเดินเข้าไปหาท่านด้วยความคิดถึง

"คุณพ่อคะ" กรรัมภาเอ่ยออกมาเสียงสั่น คุณฐิติเงยหน้าขึ้นมาตามเสียง ท่านก็ต้องน้ำตาคลอเบ้าด้วยความดีใจ

"ยัยหนู..." คุณฐิติเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง แววตาของท่านเปล่งประกายด้วยความดีใจ ท่านไม่เคยคิดเลยว่ากรรัมภาจะได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของท่านอีกครั้ง

กรรัมภาเดินเข้ากอดบิดาด้วยความดีใจ ตอนนี้เธอได้กลับมาแล้วพบว่าท่านยังสุขสบายดี แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว ต่อแต่นี้เธอจะดูแลท่านให้ดีที่สุด เพราะเงินที่เธอได้รับจากชายหนุ่มมันมากมายจนพอที่จะเรียนจบ และเลี้ยงดูท่านได้อย่างสบาย จนกว่าเธอจะหางานได้เลยทีเดียว

"คุณพ่อสบายดีมั้ยคะ" กรรัมภาเอ่ยตามพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า

"พ่อไม่เป็นไรหรอก หนูล่ะเป็นไงบ้าง เจ้าพวกนั้นมันทำอะไรหนูหรือเปล่าลูก" คุณฐิติกล่าวพลางลูบศีรษะบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะท่านคนเดียวแท้ๆ ที่ทำให้กรรัมภาต้องไปเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้

"เขาไม่ได้ทำอะไรหนูหรอกค่ะ มีคนช่วยหนูออกมา" กรรัมภาโกหกบิดาเพื่อให้ท่านสบายใจ

"โชคดีของหนูจริงๆ ลูก คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง ต่อไปนี้พ่อจะไม่สร้างหนี้อีกแล้ว หนูจะได้ไม่ต้องเจอเรื่องแบบนั้นอีก" คุณฐิติกล่าวอย่างตั้งมั่น เพราะบทเรียนครั้งนี้มันทำให้ท่านเกือบเสียบุตรสาวไป

"คุณพ่อไม่ต้องนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วนะคะ หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ ต่อไปนี้เราจะมีแต่ความสุขนะคะ" กรรัมภาเอ่ยด้วยความขมขื่น แต่เธอไม่อยากให้บิดาของเธอต้องมาทุกข์ใจเรื่องที่เกิดขึ้น

"หนูก็เหมือนกันลูก ต่อไปนี้หนูต้องมีแต่ความสุขนะ" คุณฐิติโอบกอดบุตรสาวด้วยความรักและความรู้สึกผิด

เมื่อสองพ่อลูกปรับความเข้าใจกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่กรรัมภาต้องกลับไปทำหน้าที่ของตนเองนั่นคือเรียนต่อ โดยปีนี้เธอขึ้นมาเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สอง เรื่องราวความทรงจำระหว่างเธอและลูอิสก็ยังคงก่อกวนจิตใจของเธออยู่ตลอดเวลา แต่มันคงเป็นเพียงแค่ความคิดถึงที่ไม่มีวันได้เจอกันอีกครั้ง เพราะเขาและเธออยู่ไกลเกินกว่าที่จะได้พบกันอีกครั้ง เรื่องราวของเขาจะกลายเป็นความทรงจำที่จะอยู่กับเธอไปชั่วชีวิต

ขณะที่ทางด้านคุณฐิติก็ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ เพราะท่านไม่ต้องการให้กรรัมภาต้องตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายแบบนั้นอีกแล้ว