ตัวแรงวิศวะล่ารักยัยมาเฟีย

5 เปิดเรียนวันแรกที่มหาวิทยาลัยเอสเมอร์

"เฮ้!!ลินิณญ์"

วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก จูนกับลินิณญ์ สอบเข้าคณะเดียวกัน นั่นก็คือคณะวิศวะกรรมศาสตร์สาขาคอมพิวเตอร์ แต่ที่เธออึดอัดตอนนี้คือโฟล์คก็เรียนที่นี่ด้วย แต่โฟล์คเรียนวิศวะโยธา แต่ถึงยังไงก็ต้องเจอกันอยู่ดี ไม่รู้ว่าจะมองหน้ากันยังไง

"จูนมานานแล้วเหรอ"

ลินิณญ์เดินมาหาจูน หน้าสวยหวานดวงตากลมโตลูกครึ่งไทย-อิตาลี ก้าวลงมาจากรถสปอร์ตคันหรูป้ายแดง ที่ป๊าพึ่งซื้อให้หมาดๆ สายตาทุกคู่จับจ้องร่างบางในชุดนักศึกษาตัวเล็ก กับกระโปรงทรงเอผ่าข้าง ไหนจะผมดัดลอนใหญ่สีน้ำตาลเบจรับกับหน้าสวยนั่นอีก ทำเอาพวกผู้ชายรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ มองตามกันตาเป็นมันวาวเลยทีเดียว

"หูย...ลินิณญ์...แกกำลังทำเพื่อนหมอง"

จูนเอ่ยแซวเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"หืม...แกก็ใช่ย่อยเนาะ"

ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ต้น บ้านของจูนก็รวยมากเหมือนกัน และยังมีอีกสองคนที่สนิทกันมากๆ แต่เลือกเรียนคนละมหาลัย นั่นก็คือเจนิสกับรถเมล์

"มาวันแรกเราไปชิมชานมหน้าคณะเลยไหม "

สองสาวชวนกันไปซื้อชานมด้วยความตื่นเต้น ที่เรียนใหม่ผู้คนใหม่ๆ แอบตื่นเต้นดีเหมือนกัน

"เอาชานม2แก้วค่ะ"

หญิงสาวสั่งชานม น้ำเสียงหวานสดใส

"นั่งรอซักครู่นะคะ"

ลินิณญ์กับจูนยืนรอไม่นาน ชานมที่สั่งก็ได้

"เท่าไรค่ะ"

"70บาทค่ะ"

ลินิณญ์หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อแสกนจ่าย

"พี่เลี้ยงเองครับ"

กวินยื่นแบงค์100ส่งให้ร้านชานม พร้อมจ้องหน้าสวยไม่วางตา

"เลี้ยงพวกเราทำไมคะ"

ลินิณญ์ถามผู้มาใหม่ด้วยความสงสัย ในมือเล็กถือแก้วชานมไว้ยังไม่กล้ากิน

"พี่ชื่อกวินนะครับอยู่ปี2 พี่เลี้ยงชานม

แลกกับเบอร์น้องได้ป่ะ"

กวินเดือนคณะวิศวะกรรมศาสตร์ ปีที่แล้ว

รูปหล่อพ่อรวย ทรงแบดที่สาวๆกรี๊ดเยอะมาก

"ไม่ดีกว่าค่ะ พวกเราจ่ายเองได้"

ลินิณญ์รีบแสกนจ่าย และจับมือจูนเดินออกจากร้านกาแฟ โดยไม่หันกลับไปมองกวินอีก

"หืม...หล่ออยู่นะแก"

พอเดินออกมาไกลมาก จูนจึงหยุดเดินแล้วพูดขึ้น พร้อมทำหน้ายียวนแกล้งลินิณญ์

"ทรงแบดขนาดนั้น เจ้าชู้ชัวๆ"

ลินิณญ์พูดแบบไม่ใส่ใจนัก ในตอนนี้เธอยังไม่คิดเรื่องมีแฟน ที่พลาดแล้วก็พลาดไป เฮ้ยพูดถึงเรื่องนี้ทีไรหน้าหล่อของเขาก็ลอยมา

"ไปขึ้นเรียนกัน ชานมอร่อยเนาะ"

ทั้งคู่เดินขึ้นอาคารไป ดูดชานมไปอย่างอารมณ์ดี จนกระทั่งมาถึงห้องเรียน ก็เจอกับเพื่อนใหม่มากมาย แต่ส่วนมากก็จะมีแต่ผู้ชายซะมากกว่า ส่วนผู้หญิงแค่5-6คนตามสายตา รวมทั้งเธอกับจูนด้วย

"สองคนชื่ออะไรเหรอ เราอยากเป็นเพื่อนกับเธออะ"

ร่างบางหน้าตาน่ารักผิวขาวไม่มาก เดินเข้ามาทักทายจูนกับลินิณญ์ด้วยรอยยิ้ม

"เราจูนส่วนเพื่อนเราลินิณญ์"

จูนตอบส่วนลินิณญ์ทำเพียงพยักหน้า

"เราขออยู่กับพวกเธอได้ป่ะ พอดียังไม่มีเพื่อนเลย เราชื่อฟองเบียร์"

ฟองเบียร์ยืนยิ้มกว้าง แนะนำตัวเองอย่างเป็นมิตร

"ได้ไหมลินิณญ์"

จูนหันไปถามเพื่อน เพราะลินิณญ์จะไม่คบใครสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะลินิณญ์ค่อนข้างที่จะระวังตัวพอสมควร

"อืม...ได้ดิ"

ลินิณญ์พิจารณาคนตรงหน้าเพียงครู่ ก่อนจะตอบตกลง เมื่อมองๆดูแล้วฟองเบียร์ดูไม่มีพิษภัยอะไร แถมยังน่ารักมากๆอีก

"เย้...ฉันมีเพื่อนแล้ว"

ดูไปดูมาฟองเบียร์ดูต๊องๆ จนลินิณญ์ได้แต่ส่ายหัว

ด้านไดจิ

วันนี้พวกเปิดเทอมวันแรก กลุ่มของพวกเขาก็เก็บตัวอยู่ในห้องชมรม เพราะขึ้นปี4แล้วเรียนส่วนน้อย เพราะเตรียมทำโปรเจคจบ

"อะกาแฟ"

ภูภูมิยื่นกาแฟที่ได้จิฝากซื้อมาให้

"อืม...ขอบใจ"

ไดจิรับกาแฟจากเพื่อนมาดูด

"ไอ้ไดจิ ปีนี้มึงไปเหล่สาวปี1ป่าววะ"

ปกป้องถามไดจิด้วยความสงสัย เพราะปีนี้ยังไม่ได้ยินไดจิพูดถึงน้องๆปี1เลย ปกติแจ่มอย่างนั้น แจ่มอย่างนี้ จนเพื่อนๆได้แต่เอือมระอา

"ไม่อะไม่มีอารมณ์"

ไดจิตอบเพื่อน มือหนาก็ไถมือถือเรื่อยเปื่อย

"กูว่าหูกูต้องมีปัญหาแน่ๆเลยหวะ ไอ้ไดจิไม่ไปเหล่สาว"

สายธารมองหน้าไดจิอย่างแปลกใจ

ปกติป่านนี้คงออกหาล่าเหยื่อแล้ว

"สงสัยมันเสียเซลฟ์ตั้งแต่โดนฟันแล้วทิ้งนู่นแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า"

ไดจิทำหน้าดุ มองหน้าภูภูมิไม่วางตา คำพูดของเพื่อนเหมือนขยี้แผลเก่า ที่เขาพยายามลืมมาหลายวันแล้ว

"เชี่ยภูมิมึงก็ขยี้เพื่อนเกิน เขาแค่คิดว่ามันเป็นผู้ชายขายน้ำแค่นั่นเอง ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ฮ่าฮ่าฮ่/ฮ่าฮ่าฮ่า"

แล้วเพื่อนเวรทั้ง4คนก็หัวเราะผมอย่างชอบใจ ไม่น่าเล่าให้พวกเวรนี่ฟังเลย ล้อผมยันลูกบวชเลยมั้ง

"โอ๋ๆ ไม่เอาไม่งอนนะ พวกกูไม่เล่าให้ใครฟังแน่นอน"

ไอ้ซันเดย์พูดอย่างกวนประสาทผม แม่งระวังตัวไว้เถอะ อกหักจากมะปรางวันไหนผมซ้ำแน่นอน

"สัส"

ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับพวกเวรนี่ละ ล้อผมกันจัง

"เที่ยงแล้วพวกเราไปกินข้าวป่ะ"

ลินิณญ์เอ่ยชวนเพื่อนทั้งสอง มือเล็กเก็บสัมภาระใส่กระเป๋า

"โอเค"

จูนกับฟองเบียร์ก็ไม่ต่าง เก็บของเข้ากระเป๋าแล้วเดินตามกันออกไป

"หือ...ทำไมคนเยอะแบบนี้ เราจะมีที่นั่งไหมอ่า"

ฉันกับเพื่อนๆยืนมองไปรอบๆ โดยไม่รู้ว่าควรจะนั่งตรงไหนดี น้องปี1มานั่งตรงนี้ก็ได้ครับ เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับพี่ๆที่ขยับให้พวกฉันนั่ง

"ขอบคุณพี่ๆนะคะ"

พวกเรารีบยกมือไหว้รุ่นพี่ ก่อนจะวางกระเป๋าจองเอาไว้แล้วเดินไปสั่งอาหาร

ต่อแถวไม่นาน พวกเราก็ได้

"แกๆดูนั่นพี่สายธารกับพี่ปลายอะ คู่รักที่ดังในมหาลัยเลยเว่ย"

พอพวกเราเดินมานั่งที่โต๊ะ จูนก็พยักพเยิดหน้าไปทางหญิงชายสองคน ที่กำลังเดินคู่กันเข้ามาในโรงอาหาร

"อืม...พี่ผู้หญิงสวยมาก ส่วนพี่ผู้ชายก็หล่อ เหมาะสมกันดี "

ฉันพูดไปพรางตักข้าวเข้าปากไปพลาง

"สวยดิ...พี่ปลายอะเป็นดาวคณะ และเป็นดาวมหาลัยอีกนะเว่ย เห็นเขาว่าแต่ก่อนอะนะ พี่สายธารกับกลุ่มพวกเขาโคตรเจ้าชู้ แต่พอมาเจอกับพี่ปลายอะนะ เลิกเจ้าชู้เลยจ้า"

จูนพูดอย่างออกรสออกชาติ

"จะไม่เลิกได้ไง พี่สวยขนาดนั้น"

ฉันส่ายหัวให้กับจูนที่เอาแต่สนใจคนอื่น

จนแทบไม่ตักข้าวเข้าปาก

"หึยดูดิแก พี่เขาคลั่งรักอ่า เมื่อไหร่ฉันจะมีแฟนแบบพี่เขานะ"

จูนได้แต่มองพี่สองคนกำลังนั่งกินข้าว แล้วผมพี่ปลายบังหน้า พี่สายธารก็เอายางมามัดให้ พี่เขาก็ดูคลั่งรักดี ดูเหมาะสมกันนั่นแหละ

"นี่ๆ ไม่ใช่พี่สายธารที่หล่อนะ แต่เพื่อนๆของพี่เขาก็หล่อนะ หล่อกันทุกคนเลย"

ฟองเบียร์พูดเสริมอีกคน

"พวกแกกินข้าวกันบ้างเถอะ"

ฉันกินจนจะหมดจานแล้ว แต่เพื่อนๆก็เอาแต่พูดถึงรุ่นพี่หล่ออยู่นั่นแหละ บ้าผู้ชายสุดๆ