“พี่ไดจิ ลินิณญ์”
เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ ก็จับมือกันเดินออกจากร้าน ก่อนที่จะต้องหยุดแล้วหันไปมอง ต้นทางของเสียงคือณดาที่กำลังยืนอยู่
“มีอะไร”
เขาถามณดาเสียงเรียบ แทบไม่มองหน้าที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ของหญิงสาวด้วยซ้ำ
“ณดาอยากขอโทษพี่ไดจิ กับคุณป้าในสิ่งที่ณดาทำไม่ดี ตอนนี้ณดาสำนึกแล้วนะคะ”
คนตรงหน้ารีบพูดในสิ่งที่อยากบอก
“ฉันยกโทษให้ แต่คงไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธอสองแม่ลูกแล้ว ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่ไม่โกรธเกลียดณดาก็พอ”
ณดาเดินกลับเข้าร้านไป ส่วนไดจิก็จับมือเธอมาที่รถ
“พี่ครับ พี่ครับ พี่ชายสุดหล่อ ซื้อดอกกุหลาบให้พี่สาวคนสวยมั้ยครับ ดอกละ100บาท”
แต่ยังไม่ทันจะได้ขึ้นรถ ก็มีเด็กชายตัวเล็กๆวิ่งมาขายดอกกุหลาบสีแดงสดให้
“เมื่อกี้เรียกพี่ว่าอะไรนะ ไหนลองเรียกใหม่ซิ”
ไดจิทวนคำถามจากเด็กชาย
“พี่ชายสุดหล่อครับ”
เด็กน้อยตอบอย่างใสซื่อ
“หล่อมากป่ะ”
เขายังแกล้งถามต่อ
“หล่อมากครับ พี่
