“ยังไม่นอนเหรอคะคุณดา”
“อุ๊ย! ดาตกใจหมดเลยค่ะน้าเขม”
พีรดาอุทานเมื่อเธอกำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็สะดุ้งเพราะเสียงถามของมารดาเลี้ยงที่เดินมาเงียบๆ
“ขวัญอ่อนเสียจริงคุณดานี่ นอนไม่หลับเหรอคะ”
เขมจิราไม่ปล่อยให้ความสงสัยผ่านเลยไป
“อากาศร้อนน่ะค่ะ ดาเลยออกมายืนรับลม แต่กำลังจะขึ้นนอนแล้วค่ะ” พีรดาเอ่ยบอกยิ้มๆ
“ดูคุณดาเหมือนมีอะไรในใจ ถ้าไว้ใจน้าก็เล่าให้ฟังได้นะคะ เผื่อได้ระบายความอัดอั้น”
เขมจิราพูดไล่หลังลูกเลี้ยงไป พีรดาชะงักก่อนพูดเสียงราบเรียบตอบกลับมา “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ดาไปนอนก่อนนะคะ”
‘แต่ฉันอยากให้มี อาการของเธอน่ะฉันพอจะเดาออกว่าคืออะไร’
เขมจิราเหยียดยิ้มก่อนจะเดินเข้าบ้านบ้าง แค่รอจังหวะเท่านั้น อีกไม่นานเธอจะทำให้บ้านหลังนี้ลุกเป็นไฟ ในเมื่อเธอไม่มีความสุข ใครก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขไปได้เลย
ภวัตที่ยืนรับลมอยู่ตรงระเบียงขณะรอภรรยาออกมาจากห้องน้ำหรี่ตามองเงาของใครคนหนึ่งที่ค
