“ไม่คิดว่ามันจะทำละสิ พวกไอ้โม่งมันพูดเองว่าเป็นคนของไอ้ไวกูรณ์”
“พี่วัตจะทำยังไงต่อไปคะ” เธอเงยหน้าขึ้นถาม
“พี่ไม่ปล่อยให้มันลอยนวลแน่ มันทำให้อรต้องเจ็บ มันก็ต้องเจ็บไปด้วย แต่พี่จะเล่นมันทั้งชานนท์เลย”
ภวัตดวงตากร้าวขึ้นเมื่อเอ่ยถึงศัตรูคู่แค้นของครอบครัว
“พี่วัต” อรนภัสเรียกอย่างตกใจ
“หยุดพูดเรื่องเครียดๆ เถอะ อรควรจะพักผ่อนให้มากๆ นะ”
ภวัตหันมาลูบผมของภรรยาเบาๆ อย่างเอ็นดู
“อรขอบคุณพี่วัตมากนะคะ ถ้าไม่ได้พี่วัต อรคงแย่”
อรนภัสซุกหน้าเข้าที่อกสามี สะอื้นเบาๆ เมื่อยังหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย ภวัตรู้ดีว่าภรรยายังไม่คลายความกลัว จึงลูบศีรษะเล็กเบาๆ ไม่ยอมห่างกายเธอ
“ไม่ต้องกลัวนะ พี่สัญญาว่าจะดูแลอร ไม่ให้ใครมาทำอะไรได้อีก ต่อไปอย่าไปไหนมาไหนโดยไม่ให้พี่รู้อีก อันตรายมันเกิดกับเราได้ทุกเวลาหากเราประมาท หรือพาตัวเองไปยังที่เสี่ยงๆ”
“ค่ะพี่วัต ต่อไปอรจะไม่ไปไหนมาไหนโดยพลการอีกแล้ว
