“รู้จักแล้วละครับ”
“เหรอคะ”
“พี่ก็อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกับสามีน้องอรน่ะครับ”
“ดีจังค่ะ” อรนภัสยิ้มอย่างไม่รู้ความ “อรต้องขอโทษด้วยนะคะ อรไม่รู้ว่าพี่หนึ่งอยู่ใกล้ๆ กับบ้านพี่วัต เลยไม่ได้เชิญมางานแต่งด้วย” เธอกล่าวขอโทษจากใจจริง
“ไม่เป็นไรครับ ว่างๆ น้องอรไปเที่ยวที่บ้านพี่บ้างสิครับ”
เขาเอ่ยชวนเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้เธอสงสัยว่าเหตุใดบ้านใกล้เรือนเคียงกันถึงไม่ชวนไปงานแต่ง
“ค่ะ พี่หนึ่งทำสวนผลไม้ที่นี่เหมือนกันเหรอคะ”
อรนภัสถามอย่างสนใจ แม้สงสัยว่าเหตุใดสามีไม่ชวนครอบครัวของไวกูรณ์มางานแต่งงานเพราะอยู่บ้านใกล้กัน แต่ก็ไม่อยากซักถามมาก ไหนๆ งานแต่งก็ผ่านมานานแล้ว
“ใช่ครับ ทำหลายอย่าง”
ไวกูรณ์ยังปักหลักยืนคุยกับหญิงสาวไม่ไปไหน
“ความจริงอรเคยอยู่ที่นี่ตอนเด็กๆ นะคะ แต่ย้ายตามคุณพ่อคุณแม่ไปอยู่กรุงเทพฯ ค่ะ”
เธอบอกเขาเพราะเห็นว่าเป็นคนอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน
“เหรอครับ”
