เจ็ดปีต่อมา....
ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
หญิงร่างบางใบหน้าคมสวยในแบบของสาวเอเชีย กำลังนั่งมองทะเลสาบเจนีวาด้วยความสุขใจ หญิงสาวคนนี้คือลลิน เธอมาที่นี่เพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาโท ซึ่งอีกไม่กี่เดือนเธอก็จะสำเร็จการศึกษาและเดินทางกลับไปประเทศไทย ดังนั้นช่วงนี้หญิงสาวจึงเดินทางออกท่องเที่ยวทั่วสวิสเซอร์แลนด์ ดินแดนในฝันของใครหลายๆ คน
ลลินนั่งอยู่อย่างนั้นแสนนาน เธอไปไหนมาไหนคนเดียวมาตลอด เพราะเธอไม่ยอมเปิดใจคบใครนั่นเอง มีหลายต่อหลายคนพยายามเข้ามาทำความรู้จักสาวสวยคนนี้ แต่ก็เป็นหญิงสาวเอง ที่ไม่ยอมเปิดรับให้ใครเข้ามาในชีวิต เพราะในใจของเธอยังมีเจ้าของชื่อชายแดน
ลลินไม่รู้ว่านานแค่ไหน เธอจึงจะลืมผู้ชายคนนี้ แต่หญิงสาวก็ได้แต่หวังว่าสักวัน จะมีคนที่ทำให้เธอลืมผู้ชายคนที่อยู่ในหัวใจของเธอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
หญิงสาวนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศที่แสนสวยงามของทะเลสาบแห่งนี้ หูของเธอมีหูฟังสวมใส่ไว้ทั้งสองข้างแล้วเปิดเพลงคลอเบาๆ จากสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุด หญิงสาวจึงไม่ได้สนใจเลยว่าสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่เธอด้วยความฉงนใจอย่างยิ่ง ชายหนุ่มผู้นั้นมองอยู่สักพักใหญ่ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินเข้ามาหาหญิงสาว
“ลินหรือเปล่า” ชายแดนเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ
ลลินดึงหูฟังออก ก่อนที่เธอจะหันมาตามเสียงเรียก คิ้วของเธอก็ต้องขมวดเข้าด้วยความตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าเธอและชายหนุ่มจะได้เจอกันที่สวิสเซอร์แลนด์
“ใช่แล้ว แดนมาที่นี่ได้ยังไง” ลลินเอ่ยด้วยความรู้สึกประหม่า ไม่ว่าเรื่องการสารภาพรักของเธอจะผ่านมานานแค่ไหน แต่ลลินก็ยังรู้สึกว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
“เรามาเรียนต่อด้านการโรงแรมที่นี่ แล้วลินล่ะมาทำอะไรที่นี่” ชายแดนมองผู้หญิงตรงหน้าที่สวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตา
“เรามาต่อโทที่นี่ อีกไม่กี่เดือนเราก็จะกลับแล้ว” ลลินเอ่ยออกมาด้วยเสียงใส แต่ภายในใจนั้นสั่นอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้
“งั้นเดี๋ยวเราต้องขอตัวก่อนนะ พอดีกำลังจะไปหาข้อมูลทำธีสิส” ชายแดนเอ่ยออกมาเสียงนุ่ม ก่อนที่จะส่งยิ้มอบอุ่นให้กับหญิงสาว