กับดักรัก...รอยเสน่หา

สานสัมพันธ์...1

“ไม่ยักรู้นะว่าแดนทำอาหารเป็นด้วย” ลลินเอ่ยชมชายหนุ่มจากใจจริง เธอคิดว่าชายแดนจะเป็นหนุ่มหล่อที่หยิบจับอะไรไม่เป็นเท่านั้น

“มาแข่งกับเรามั้ยล่ะ” ชายแดนเอ่ยท้าหญิงสาวทันที

“ไม่ล่ะ ยังไม่ต้องแข่งก็รู้เลยว่าแพ้” ลลินย่นคิ้วใส่ชายหนุ่ม เธอไม่รู้เลยว่า หัวใจของชายหนุ่มกำลังเต้นแรงขึ้นมาทุกที

“ลินก็พูดเกินไป” ชายแดนยิ้มอ่อนให้หญิงสาว

"ไม่เกินไปหรอก แม้แต่ทอดไข่ยังไหม้ แล้วเราจะเอาอะไรไปสู้แดน"

"เวอร์..." ชายแดนจับศีรษะเล็กโยกไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยว ซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่ได้ต่อต้านสัมผัสนั้นแต่อย่างใด

“เราพูดจริง เอ่อ..ว่าแต่ว่า..แดนเราขออะไรอีกอย่างได้ป่ะ” ลลินเอ่ยออกมาเสียงเบา เธอกลัวว่าชายหนุ่มจะดุเธอ แต่เธอแค่อยากจะมอมเขา และอยากรู้ความลับหลายๆ อย่างในตัวเขา ว่ากันว่าคนเมามักจะพูดความจริง

“ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็ว่ามา” ชายแดนยิ้มเก๋ใส่ตาหญิงสาว

“เราอยากได้ไวน์ แดนดื่มไวน์เป็นเพื่อนเราได้มั้ย” ลลินเริ่มแผนการของเธอทันที

“ได้สิ ว่าแต่คอแข็งแค่ไหนเนี่ยมาชวนเราดื่มไวน์”

“ก็มากกว่าแดนแล้วกัน มาดวนกันดูสักตั้งมั้ยล่ะ”

“ไม่มีปัญหา เรื่องแค่นี้เอง”

เมื่อกล่าวจบชายหนุ่มก็จัดการนำไวน์ราคาแพงเข้ามาทันที จากนั้นชายหนุ่มจึงบรรจงรินไวน์ใส่แก้วแล้วส่งมันให้กับหญิงสาวทันที ก่อนที่จะรินอีกแก้วไว้สำหรับตนเอง

“เชิญดื่มครับคุณผู้หญิง” ชายหนุ่มล้อเลียนอากัปกริยาของบริกรในห้องอาหาร

ลลินยิ้มให้ชายหนุ่ม ก่อนที่จะยกไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆ เธอจะต้องไม่เมา หญิงสาวท่องไว้ในใจ วันนี้เธอจะมอมเหล้าชายหนุ่ม เพื่อถามเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขา

“น้องก็ดื่มด้วยสิคะ พี่ทิปหนักนะ” ลลินแสร้งหยอกชายหนุ่มกลับ ทำให้เขายิ้มกว้างออกมาด้วยความขบขัน

“ถ้างั้นผมบริการพี่เต็มที่เลยครับ ผมชอบลูกค้ากระเป๋าหนัก” ชายแดนยังคงเล่นต่อ ในขณะที่ลลินนั้นหัวเราะร่วนด้วยความสุข ก่อนที่จะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอีกครั้ง

“พอๆ ก่อนที่เราจะพ่นไวน์ใส่แดนเพราะทนขำไม่ไหว” ลลินหัวเราะร่วนอีกครั้ง เมื่อมองท่าทางของชายหนุ่ม

“โอเค ว่าแต่นึกยังไงอยากดื่มไวน์ขึ้นมา” ชายแดนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอก นานๆ เราจะเจอเพื่อนสักที ก็เลยอยากฉลองเท่านั้นแหล่ะ” ลลินปดออกไป