กับดักรัก...รอยเสน่หา

เพราะความเมา...2 nc+++

ชายแดนบรรจงถอนสะโพกสอบออกช้าๆ ก่อนที่จะอุ้มร่างบางเดินตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ

“แดนจะทำอะไร” ลลินเอ่ยด้วยความเขินอาย ตอนนี้หญิงสาวเริ่มสร่างเมาขึ้นมาเล็กน้อย

“ก็ทำความสะอาดให้ลินไง เราทำให้ลินสกปรกเราก็ต้องรับผิดชอบสิ” ชายแดนเอ่ยด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ซึ่งเป็นยิ้มที่ลลินไม่เคยเห็นสักครั้งในชีวิต

“ไม่เอาแดน ปล่อยเราลงเดี๋ยวนี้เราจะทำเอง” ลลินรีบดิ้นหาทางลงจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม แต่มีหรือที่เขาจะยอมง่ายๆ ลลินอาจจะรู้จักเขาในฐานะเพื่อน แต่ตอนนี้ลลินเป็นมากกว่าเพื่อนแล้ว ถ้ากับคนพิเศษของเขาชายหนุ่มเผด็จการได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว

“ไม่ต้องดิ้นหรอกลิน ดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์เราไม่ปล่อยลินหรอก” ชายแดนส่งรอยยิ้มยั่วให้หญิงสาวซึ่งมันทำให้เธอหมั่นไส้เขาเป็นอย่างมาก

“ทำไมแดนเป็นคนแบบนี้” ลลินหลุบตาต่ำลงด้วยความเขินอาย

“ก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแหล่ะ แต่ลินไม่เคยเห็นมันเอง” ชายแดนผิวปากอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะนำพาร่างบางสู่ห้องน้ำกว้างได้สำเร็จ

“ปล่อยเราลงได้แล้ว เดี๋ยวเราจัดการตัวเองนะแดน” ลลินเอ่ยเสียงเบา เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาชายแดน เหตุการณ์ที่ผ่านมามันทำให้เธอรู้สึกอายอย่างมาก

“ไม่ล่ะ เรายืนยันคำเดิม เราทำให้ลินสกปรก เราก็ต้องทำความสะอาดให้ลินสิ เลิกดื้อได้แล้ว” เมื่อกล่าวจบชายหนุ่มก็บบรรจงวางร่างหญิงสาวลง ก่อนที่เขาจะถือวิสาสะล้างทำความสะอาดบริเวณส่วนสงวนของหญิงสาว คนตัวเล็กได้แต่ยืนตัวแดงเป็นลูกตำลึงสุก แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของเขาได้ เธอได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามที่ใจเขาต้องการ

เมื่อจัดการทำความสะอาดให้หญิงสาวเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงบรรจงอุ้มหญิงสาวขึ้นอีกครั้ง ตอนที่เธอมัวแต่เขินอายกับการกระทำของเขาอยู่

“อุ๊ย...เล่นอะไรอีกล่ะแดน” ลลินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ก็พาเจ้าสาวไปเข้าหออีกรอบไง” ชายแดนยิ้มกริ้มด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ลลินไม่เคยคิดเลยว่าชายแดนจะหื่นเหมือนเสือก็ไม่ปาน

“จะบ้าหรือไง ปล่อยเราได้แล้วเราจะกลับบ้าน” ลลินดิ้นอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย เขาได้แต่มองร่างบางอันเปลือยเปล่าที่เสียดสีกับร่างสูงของเขาด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าจะบ้าก็บ้าลินน่ะแหล่ะ อยากมาทำตัวน่ารักแบบนี้ทำไม” ชายแดนเอ่ยออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันทำให้หัวใจลลินพองโตขึ้นมาทันที

“ทำไมแดนหื่นแบบนี้”

“เราหื่นได้มากกว่าที่ลินคิดอีก แล้วอย่าคิดถอยกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมล่ะ เราไม่ยอมนะ” ชายแดนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“มีแต่เราแหล่ะที่กลัวว่าแดนจะเบื่อเรา” ลลินเอ่ยออกมาเสียงเบา

“ไม่เบื่อหรอก ก็ลินน่ารักขนาดนี้ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขออีกสักรอบก็แล้วกัน”

เมื่อกล่าวจบร่างสูงของชายหนุ่มก็นำพาร่างบางไปที่เตียง เขาเริ่มมอบบทรักบทใหม่ให้กับหญิงสาวอีกครั้ง ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่ปล่อยหญิงสาวไปเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว คราวนี้เขาจะขอชดเชยทุกอย่างกับเธอให้ดีที่สุด เพลงรักที่เกิดจากความโหยหิว ดำเนินอย่างต่อเนื่อง

ชายแดนเคยมีอะไรกับผู้หญิงมาหลายต่อหลายคน แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขาจะรู้สึกอิ่มใจเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย ไม่น่าเชื่อว่าการหวนกลับมาพบกันครั้งนี้จะทำให้ความรู้สึกในใจของเขาเปลี่ยนไป หรือว่ามันเคยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้นแต่เขานั่นแหล่ะคือคนที่ไม่รู้ใจตนเอง