“ค่ะแม่” ลลินกล่าวจบก็เดินลงไปราวกับคนไร้วิญญาณ ผู้เป็นมารดาได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง ท่านไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่ด้านล่างมาที่นี่ด้วยเหตุผลใด
เมื่อลลินก้าวลงมาด้านล่าง เธอมองไปแล้วพบว่าผู้มาเยือนคือชายแดนและตาลวรรณ หญิงสาวรีบหมุนตัวจะก้าวเท้ากลับด้านบน เธอไม่ต้องการที่จะพบหน้าใครในตอนนี้
“อย่าเพิ่งไปลิน” ชายแดนสาวเท้ามากอดหญิงสาวไว้แน่นด้วยความคิดถึง ลลินนั้นพยายามสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ความโกรธที่ถูกเขาทรยศยังไม่คลายหายไปจากใจเธอ
“ออกไปจากบ้านเราเดี๋ยวนี้ แล้วพาผู้หญิงคนนั้นออกไปด้วย” ลลินตะคอกชายหนุ่มด้วยความโมโห ในขณะที่ตาลวรรณได้แต่มองไปที่คนทั้งคู่ด้วยความหงุดหงิดใจ
“เรื่องที่ลินเห็นวันนั้นมันเป็นเรื่องที่ตาลทำขึ้นมาเพื่อให้ลินเข้าใจผิดนะ” ชายแดนยังคงกอดหญิงสาวไว้แน่น เขาไม่ยอมปล่อยเธออกจากอ้อมกอดอุ่นของเขา
“ฉันไม่อยากฟังแล้ว มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น” ลลินเ
