“จะไปไหน” เขาลุกขึ้นคว้าร่างบางในชุดเดรสหรูที่ใส่ถ่ายรูปลงปกนิตยสารคู่กัน มากอดไว้ในอ้อมแขนเบาๆ วันนี้ริตาสวยมากเขาเองจ้องมาตลอด ตั้งแต่พิธีหมั้นแล้วเสียอย่างเดียวก็แต่ไอ้ท่าทางบึ้งตึงงอนๆ นี่แหละ แต่เขาคิดว่าอีกไม่นานก็จะหายเองคนที่ไม่ชอบถูกบังคับกลับมาถูกบังคับตลอดรายการอย่างนี้ ยอมอ่อนข้อให้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว ขนาดหน้างอยังน่ารักเลย เขาหอมแก้มที่แต่งแต้มด้วยสีชมพูระเรื่อฟอดใหญ่ด้วยความอดใจไม่ไหว กี่วันแล้วที่เขาแทบคลั่งเมื่อไม่ได้กอดริตาไว้อย่างนี้
“ปล่อย” ริตายืนตัวนิ่งขึง ไม่ดิ้นรนใดๆ แม้ลึกๆ จะรู้สึกอบอุ่นต่ออ้อมอกนั้นแค่ไหนก็ตาม เขาก็ยังเป็นเขาอย่างนี้เสมอไม่ได้กลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าเลย
“ไม่ปล่อย คิดถึงจะตายแล้วรู้ไหม” เขาพูดงึมงำ เพราะ ริมฝีปากยังเทียวไล้ดอมดมอยู่ที่แก้มหอมไม่ห่าง จนคนที่ยืนเฉยอยู่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“เรามีเรื่องที่จะต้องตกลงกันน
