ย้อนเวลาเขย่าจักรวาล 2005

ตอนที่ 1 ปาฏิหาริย์ ใน ปาฏิหาริย์ ใน ปาฏิหาริย์ ณ ห้องสักห้องในพระราชวัง “ท่านแม่….” ชายหนุ่มมองร่างกายที่นอนอยู่กลางห้องด้วยแววตาเบิกกว้าง ร่างที่นอนอยู่กลางห้องคือร่างแม่ของเขาที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ “หมอ!!! รีบไปตามหมอมาเร็ว!!! ไม่สิ! ไปตามหมอหลวงมาเลย!!!” ชายหนุ่มตะโกนใส่คนรับใช้ที่ยืนอยู่ในห้อง ภายในห้องไม่ได้มีแค่ชายหนุ่มกับแม่ของเขา ภายในห้องยังมีคนรับใช้ประมาณ 20 คน ยืนอยู่ด้วย คนรับใช้ที่ยืนอยู่มีทั้งชายและหญิง “เราไปตามมาแล้วครับ… แต่…” คนรับใช้ชายตอบด้วยน้ำเสียงเบาๆ “แต่อะไร!!” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสีย “หมอหลวงบอกว่าไม่ว่าง” คนรับใช้ตอบ “ไม่ว่าง!? หมอหลวงมีมากกว่า 100 คน มันจะไม่ว่างพร้อมกันได้ยังไง” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสียอีกครั้ง หมอหลวงที่ประจำการอยู่ในวังหลวงมีมากกว่า 100 คน มันจะไม่ว่างพร้อมกันได้ยังไง ถ้าตอนนี้ประเทศกำลังทำสงครามอยู่เขายังพอทำใจเชื่อคำตอบได้ แต่นี่ประเทศไม่ได้ทำสงคราม หมอหลวงนับ 100 คน มันจะไม่ว่างพร้อมกันได้ยังไง “นั่น…” คนรับใช้ตอบเสียงเบาๆ “บัดซบ!!” ชายหนุ่มตะโกนดังลั่น จากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปหาร่างแม่ของเขาที่นอนอยู่กลางห้อง เขารู้ดีว่าตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้ ตั้งแต่รู้ว่าหมอหลวงนับ 100 คน ไม่ว่างพร้อมกันเขาก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ต้องมีคนใหญ่คนโตอยู่เบื้องหลัง ถ้าเขาสั่งให้ไปตามหมอในเมืองมารักษามันก็คงมีเหตุการณ์ หมอไม่ว่าง หมอเกิดอุบัติเหตุระหว่างเดินทาง เกิดขึ้นแน่ๆ หลังจากรู้ว่าเรียกหมอมารักษาไม่ได้เขาเลยจะหาทางรักษาเอง ถึงแม่ว่า หยางเฟย ในชาตินี้จะมีอายุแค่ 18 ปี แต่เขาก็มีความรู้จากชาติก่อนพอสมควร ใช่แล้ว! หยางเฟยคือคนที่จำชาติก่อนของตัวเองได้ ถ้านับอายุชาติก่อนกับชาตินี้รวมกัน เขาก็มีอายุประมาณ 1,018 ปี เหตุผลที่ชาติก่อนเขามีอายุนับพันปีมันก็เป็นเพราะว่า มนุษย์โลกสามารถสร้างร่างที่ไม่มีวันแก่ได้! เพราะไม่มีวันแก่หยางเฟยเลยมีอายุนับพันปี แต่ว่า สุดท้ายเขาก็ตายอยู่ดี การตายของเขามันเป็นการตายที่น่าอนาถมาก มันน่าอนาถจนเขาไม่อยากคิดถึงมันอีกแล้วเพราะยิ่งคิดยิ่งแค้น หลังจากเขาตายเขาก็ได้เกิดใหม่ เขาได้เกิดใหม่เป็นองค์ชายของจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่ในดาวดวงหนึ่ง ทว่า เขาไม่ได้มีอำนาจอะไรเลย เหตุผลที่เขาไม่มีอำนาจก็เป็นเพราะว่าแม่ของเขาเป็นค่าสามัญชน ถึงจะมีพ่อเป็นถึงจักรพรรดิแต่แม่ของเขาก็เป็นแค่สามัญชน และเหตุผลที่เขาไม่มีอำนาจเลยมันก็เป็นเพราะว่า พ่อของเขาไม่เคยสนใจเขาเลย พ่อของเขามาหาเขาแค่วันที่เขาเกิดเท่านั้น หลังจากนั้นเหยางเฟยก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่ออีกเลย และอีกเหตุผลที่เขาไม่มีอำนาจก็คือ เขามีพลังเวทย์น้อยมาก ในโลกใบนี้พลังเวทย์คือที่สุด สถานะของคนคนหนึ่งจะขึ้นอยู่กับพลังเวทย์ที่มี มีพลังเวทย์มากคือชนชั้นปกครอง มีพลังเวทย์น้อยคือนชั้นที่โดนปกครอง เหตุผลที่หยางเฟยแทบไม่มีพลังเวทย์มันก็เป็นเพราะว่า แม่เขาเป็นแค่สามัญชนที่ไม่เคยฝึกเวทย์มนต์มาก่อน เพราะแม่ไม่เคยฝึกเวทย์มนต์หยางเฟยจึงไม่ได้รับยีนส์เวทย์มนต์จากแม่ ที่เขามีพลังเวทย์อยู่นิดหน่อยมันก็เป็นเพราะเขาได้รับยีนส์เวทย์มนต์มาจากพ่อ “ท่านแม่” หยางเฟยเรียกแม่ของเขา จากนั้นก็เอามือกดบาดแผลเอาไว้เบาๆ “…” แม่ของหยางเฟยไม่ตอบอะไร หยางเฟยไม่พูดอะไรต่อ เขาไม่ใช่คนโง่ ทันทีที่เขาสัมผัสร่างของแม่เขาก็รู้สึกว่าตัวเองสัมผัสกับของแข็ง ทันทีที่มือสัมผัสเขาก็รู้ได้ทันทีว่าแม่ของเขาตายไปนานแล้ว “องค์จักรพรรดิรู้เรื่องนี้หรือยัง” หยางเฟยถาม “รู้แล้วครับ องค์จักรพรรดิสั่งให้นักบวชเตรียมงานศพแล้ว” คนรับใช้ชายตอบ “อื้ม… จัดการได้เลย” หยางเฟยตอบ จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้อง ถึงแม้ว่าเขาจะมีชีวิตมาแล้วนับพันปี แต่ทุกครั้งที่มีคนใกล้ตัวตายเขาก็เสียใจทุกคน ถึงจะเจอเรื่องแบบนี้มาแล้วนับร้อยครั้งเขาก็ยังไม่ชินกับมัน ตุ๊บ!! หยางเฟยล้มตัวลงบนที่นอน เขากำลังนึกถึงช่วงเวลาที่เขาใช้ร่วมกับท่านแม่ของเขาในชาตินี้ เขานึกถึงวันที่เขาเกิด เขานึกถึงวันที่เขาหัดเดิน เขานึกถึงวันที่เขาหัดวิ่ง เขานึกถึงวันที่เขาไปโรงเรียนวันแรก เขานึกถึงช่วงเวลาที่แม่ของเขาคอยให้กำลังใจเขา “เฮ้อ~ ระเบิดพระราชวังวันนี้เลยดีไหมนะ…” ถึงแม้ว่าชาตินี้เขาจะไม่มีพลังเวทย์ แต่เขามีพลังวิทยาศาสตร์ เขามีความรู้ด้านวิทยาศาสตร์จำนวนมาก มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะสร้างระเบิดเพื่อระเบิดพระราชวังที่มีขนาด 10 ตารางกิโลเมตร เขาคิดเอาไว้แล้วว่าสักวันเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้น เขาเลยเตรียมระเบิดเอาไว้พร้อมแล้ว [ติ้ง! กำลังเข้าสู่ร่างสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญา] “???” หยางเฟย อยู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวของหยางเฟย เมื่อได้ยินเสียงไร้ความรู้สึกดังขึ้นในหัวหยางเฟยก็รีบลุกขึ้นจากเตียงและมองซ้ายมองขวาทันที [ติ้ง! สำเร็จ!! ระบบสร้างอารยธรรมเข้าสู้ร่างของโฮสต์แล้ว] [ติ้ง! ตรวจพบความผิดปกติ พบความทรงจำซับซ้อน] [ติ้ง! ระบบตัดสินว่าโฮสต์คือ ปาฏิหาริย์ ใน ปาฏิหาริย์ ใน ปาฏิหาริย์ ความหมายของ 3 ปาฏิหาริย์ ก็คือ ปาฏิหาริย์ที่ 1 คือ สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญา , ปาฏิหาริย์ที่ 2 คือ สิ่งมีชีวิตที่สร้างอารยธรรมได้ , ปาฏิหาริย์ที่ 3 คือ สิ่งมีชีวิตที่จำชาติก่อนได้ สิ่งมีชีวิตที่จำชาติก่อนได้คือสิ่งมีชีวิตที่มีวิญญาณพิเศษ] [ติ้ง! เนื่องจากโฮสต์คือสิ่งมีชีวิต 3 ปาฏิหาริย์ โฮสต์จึงสามารถเข้าถึงข้อมูลทั้งหมดได้ ตอนนี้โฮสต์สามารถเข้าถึงข้อมูลได้ทั้งหมด ระบบจะตอบทุกคำถามที่โฮสต์ถาม] ‘นี้มันอะไร??? ระบบสร้างอารยธรรม??? 3 ปาฏิหาริย์???’ หยางเฟยคิด ตอนนี้เขามีแต่ความสงสัยอยู่ในหัว อยู่ๆ ก็มีระบบจากไหนไม่รู้เขาร่างกายของเขา แถมยังบอกว่าเขาคือสิ่งมีชีวิต 3 ปาฏิหาริย์อีก นี่มันเรื่องบ้าอะไร! หลังจากเรียบเรียงคำถามอยู่ประมาณ 5 นาที หยางเฟยก็ถามว่า “ระบบ เป้าหมายของระบบคืออะไร”