AUBREY
Hindi na ako nakatulog matapos malaman ang nangyari kay mama at kay Tito Danish. Hindi ko nga alam kung gaano ako katagal umiyak sa silid ko at nagluluksa kasama si Dexon na hindi ako iniwan hanggang sa inabot na kami ng umaga pero walang matinong pumapasok sa isip ko.
Lumipas ang maghapon na lutang ako. Pakiramdam ko ang tagal ng oras dahil gusto kong puntahan sa mortuary si mama pero sabi ni Dexon ay hindi daw p'wede dahil inaayos pa niya ang burial nila at kapag natapos ay sa mismong lamay na nila kami pupunta.
Hapon na, mugto na rin ang mga mata ko at tulala na nakaupo sa gitna ng kama habang yakap ko ang unan ko. Ang hirap magluksa ng mag-isa. Walang kapamilyang p'wede kong sandalan sa mga oras na ito dahil kahit tawagan ko ang pamilya ni mama sa probinsya ay alam kong imp
