ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสองชั่วโมง ทุกคนก็เดินทางมาถึงหัวหิน
คนขับรถจอดรถ และรีบมาเปิดประตูรถให้กับเจ้านาย ทุกคนทยอยลงจากรถ เคียร์สและชัชชุอรนั่งแถวหน้าสุดลงไปก่อน จารุวรรณลงตามไป ก่อนที่ป้าสมใจจะตามลงไปอีกคน
เคียร์สเลื่อนเบาะให้กว้างเพื่อที่มารดาจะได้ลงสะดวก เขายื่นมือมาตรงหน้า เพื่อให้มารดาจับ
“ขอบใจจ้ะพ่อเคียร์ส รับน้องด้วย”
อัญชันที่กำลังจะเดินลงตามมาชะงัก เมื่อดวงตาสบประสานกับเคียร์ส มือของเขายื่นอยู่ตรงหน้า แต่หล่อนก็ไม่คิดจะวางมือลงไปในอุ้งมือใหญ่นั่น
“ส่งมือมาสิ”
“ขอบคุณค่ะ แต่หนูอัญลงเองได้”
เคียร์สโมโหจึงเปลี่ยนจากการยื่นมือเฉยๆ เป็นการคว้าแขนเรียวแทน พร้อมกับดึงให้ลงมาจากรถ อัญชันไม่ทันตั้งตัวจึงถลาเข้าไปในอ้อมอกของเคียร์ส
ร่างเล็กอยู่ในอ้อมแขนกำยำ กลิ่นกายอบอุ่นจากอ้อมกอดของพี่ชาย ทำให้หล่อนรู้สึกหวั่นไหวมากนัก ความน้อยใจค่อยๆ จางลงไป หล่อนลืมไปเลยว่าตอนนี้มีคนอื่นอยู่รอบต
