สาวเฉิ่มเนื้อหวาน
บทที่ 35
น่านฟ้าไม่ได้ยินเสียงวิงวอนด้วยความอับอายของเนตรทรายแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้สมองของเขากำลังอื้ออึ้งราวกับเพิ่งถูกจุดระเบิดในหัว
ภาพก้อนเนื้อนวลที่แทบจะทะลักออกมาจากขอบบราเซียร์ทรงโบราณของแม่สาวสุดเฉิ่มกำลังทำให้เขาสติแตก
“นมใหญ่ไม่เบานะ เนตรทราย...”
เขาชื่นชมหล่อนอย่างลืมตัว และสายตาก็ไม่อาจจะละไปจากความงดงามที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบเจอในร่างกายของเนตรทรายได้เลย
ลมหายใจของเขาหอบกระเส่า ขณะดวงตาไล่มองไปตามเรือนร่างสาวอรชรงดงาม หล่อนสวยอย่างไม่น่าเชื่อ เนื้อตัวนวลเนียนเกลี้ยงเกลา นมใหญ่ เอวคอด สะโพกผึ่งผายกลมกลึง และที่ซอกขา...
ใช่... เนื้ออวบอูมที่ซอกขามันดันกางเกงชั้นในลูกไม้แบบเต็มตัวขึ้นมาจนเขาเห็นได้อย่างชัดเจน ลมหายใจของเขาสะดุดแล้วสะดุดอีกกับนิมิตรงดงามของสตรีตรงหน้า
สวยมาก...
เขาพึมพำในใจ มือใหญ่ที่กดต้นแขนเนียนเอาไว้ตอนนี้สอดเข้าไปใต้แผ่นหลังบอบบาง
