สาวเฉิ่มเนื้อหวาน
บทที่ 40
กว่าเนตรทรายจะได้ออกมาจากห้องนอนก็สายโด่ง หล่อนต้องฉวยโอกาสตอนที่น่านฟ้าอาบน้ำ หนีออกมา
เท้าบอบบางก้าวตรงไปยังโต๊ะอาหารริมระเบียงไม้ ดวงหน้างามซีดสลับแดงก่ำ เมื่อเห็นสายตาของคุณย่าที่ทอดมองมา
“เพิ่งตื่นหรือจ๊ะ หนูเนตร”
“เอ่อ...”
“มานั่งนี่มา กินข้าวกัน”
หล่อนฝืนยิ้ม เดินตัวสั่นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวข้างๆ กับราตรี และเสหลบสายตาตลอดเวลา
“แล้วนี่ตาน่านยังไม่ลุกอีกเหรอ”
“เอ่อ... คุณน่านกำลังอาบ... อาบน้ำอยู่ค่ะคุณย่า”
ราตรีระบายยิ้ม มองใบหน้าแดงระเรื่อของเนตรทรายด้วยความเอ็นดู
“ตาน่านไม่ได้ใจร้ายกับหนูใช่ไหม หนูเนตร”
“เอ่อ...”
หล่อนยังไม่ทันได้ตอบ เจ้าของชื่อที่ถูกพาดพิงก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน พร้อมกับตอบด้วยตนเอง
“ผมจะไปรังแกอะไรหลานสะใภ้คนดีของคุณย่าได้ล่ะครับ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แกมันยิ่งเป็นพวกหัวรุนแรงอยู่ด้วย”
น่านฟ้าอมยิ้ม ก่อนจะเดินมานั่งข้างกายของ
