เมียลับของท่านประธาน
บทที่ 18
เช้าวันต่อมา บัวชมพูก็หอบร่างกายอ่อนเพลียของตัวเองไปทำงาน หลังจากเมื่อคืนถูกอิศรากลืนกินแทบไม่ได้นอน
หล่อนลุกหนีเขามาตอนรุ่งสาง โชคดีที่แม่ยังไม่ตื่นนอน ทำให้ไม่มีใครสงสัย
แต่ตอนนี้อิศราก็ยังไม่เข้ามาทำงาน เขาลุกไม่ไหวอย่างนั้นเหรอ
พวงแก้มนวลแดงซ่าน เมื่อนึกถึงจังหวะโยกย้ายของอิศรา เขาโยกคลึงไม่หยุดพักคล้ายกับไม่รู้จักกับคำว่าเหน็ดเหนื่อย
เสียงประตูลิฟต์เปิดออก หล่อนหันไปมอง เพราะมั่นใจว่าจะต้องเป็นอิศรา ซึ่งก็เป็นเขาจริงๆ แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวเหมือนเช่นทุกเช้า
หัวใจของหล่อนร่วงลงกระแทกพื้น ก่อนจะถูกฝ้าเท้าของอิศราเหยียบย่ำจนแหลกเหลว
เขาพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาหยุดตรงหน้าของหล่อน
“พิ้ง นี่เลขาฯ ของผม คุณบัวชมพู”
“สวัสดีค่ะคุณพิ้ง”
บัวชมพูยกมือไหว้ทักทายผู้หญิงของอิศราด้วยรอยยิ้มที่ปั้นแต่งขึ้นมา
“เลขาฯ คุณแต่งตัวเชยจังเลยนะคะ เหมือนพวกแม่ชีที่ชอบอยู่
