บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
792 Words
บทที่ 1
จุดเริ่มต้น
ซินอี๋เดินเข้ามาภายในโรงอาหารที่มีบรรยากาศหรูหรา และถูกตกแต่งราวกับห้องอาหารโรงแรมชั้นนำในช่วงเวลาพักกลางวันพร้อมกับยูกิโกะ และเพลงขวัญ เพื่อนสนิทคนญี่ปุ่น และคนไทยของเธอ
“วันนี้กินอะไรดี” ซินอี๋ถาม พลางมองดูเมนูบุฟเฟต์วันนี้ไปด้วย
“ไม่รู้สิ แกเลือกก่อนเลย เดี๋ยวฉันจะไปเป็นเพื่อนก่อน เดี๋ยวพวกยัยมินนี่ก็เป็นบ้ามาลอบกัดแกเหมือนเมื่อวานอีก” เพลงขวัญพูด พร้อมกับใส่อารมณ์ฉุนเฉียวลงไปด้วย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่มินนี่ทำกับซินอี๋เมื่อวาน
“มันแค่อุบัติเหตุไม่มีอะไรหรอก” ซินอี๋อธิบายให้เพลงขวัญใจเย็นลง
“ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นเพื่อนสนิทที่ฉันรู้จักนิสัยแกดีกว่าใคร ฉันก็อยากด่าแกสักทีเหมือนกันนะ ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งว่าความดีมันใช้ไม่ได้กับทุกคน โดยเฉพาะพวกยัยมินนี่” เพลงขวัญขึ้นเสียงเล็กน้อย ตามอารมณ์
“เอาเป็นว่าคราวหน้าเราจะระวังตัวเองให้มากกว่านี้นะ” ซินอี๋บอกเพื่อให้เพลงขวัญสบายใจ พลางก้มหน้าลงไปซบไหล่เพื่อนรักอย่างออดอ้อนราวกับแมวน้อย
“เฮ้อ~…แกก็เป็นซะแบบนี้” เพลงขวัญถอนหายใจอย่างปลงตก
“ไม่ต้องเถียงกัน พวกยัยมินนี่เดินมานู่นแล้ว” ยูกิโกะบอกขณะเผยอหน้าไปตรงทางที่มินนี่ และเพื่อนเดินมา
“แกจะมาหาเรื่องอะไรยัยซินอีกห้ะ!” เพลงขวัญถามเสียงแข็ง เมื่อมินนี่ และเพื่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเธอ
“อย่ามีเรื่องกันเลยเพลง ซินว่าเรารีบไปตักอาหารมากินกันดีกว่า เดี๋ยวจะไม่มีเวลาทานนะ” ซินอี๋คล้องแขนเรียวเล็กของเพลงขวัญเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้ทั้งสองคนปะทะกันไปมากกว่านี้
“ฉันเตือนไว้ก่อนเลยนะ ถ้าคราวหน้าพวกแกยังแกล้งซินอี๋ผู้บอบบางของฉันอีก ฉันจะไม่ฟ้องแค่คุณครูแล้วนะ แต่ฉันจะฟ้องผอ.!” ยูกิโกะประกาศกร้าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทว่ามินนี่กลับยกมือขึ้นป้องปาก หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ราวกับสิ่งที่ยูกิโกะพูดเป็นแค่เพียงเรื่องไร้สาระเท่านั้น
“ฮ่าๆๆ แกเล่นตลกอะไรให้ฉันดูเนี่ย ดูสิฉันขำจนท้องแข็งแล้ว”
“นี่แก! ฉันไม่ได้ขู่เฉยๆ นะ ฉันพูดจริง” ยูกิโกะเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“งั้นก็เชิญไปฟ้องเลยจ้ะ หาหลักฐานว่าฉันเป็นคนทำไปด้วยนะ”
“คอยดูแล้วกัน ฉันจะเอาเรื่องพวกแกแน่ ถ้ายังแกล้งซินอี๋ของฉันอยู่”
“อ๋อ แต่ก่อนจะหาหลักฐานว่าฉันเป็นคนทำ หาโอกาสเข้าใกล้ผอ.ให้ได้ก่อนนะ” มินนี่ไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนเดินชนไหล่ซินอี๋ไป
“ดูมันทำสิ คอยดูนะฉันจะฟ้องผอ. ให้ได้เลย ยัยมินนี่เป็นลูกผู้ถือหุ้นเจ้าของโรงเรียนนี้เลยไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย ถึงได้เคยตัวเอาแต่ทำตัวกร่างเป็นใหญ่อยู่เรื่อยเลย” ยูกิโกะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เรื่องมันก็เป็นไปตามที่เธอพูด เพราะมินนี่เป็นลูกของผู้ถือหุ้นโรงเรียนในเครือ ครูในโรงเรียนรวมถึงครูใหญ่มักจะทำเมินเฉยแสร้งมองไม่เห็นการกระทำผิดของมินนี่เสมอ ยูกิโกะจึงคาดหวังแค่ผู้ถือหุ้นใหญ่อย่างภูผาเท่านั้นที่จะจัดการกับคนอย่างมินนี่ได้
“แล้วแกรู้เหรอว่าจะไปเจอผอ.ใหญ่ได้ที่ไหน ตั้งแต่เรียนที่นี่มาฉันเห็นเขามาแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ” เพลงขวัญพูดพลางทำสีหน้าคิดตามไปด้วย
“ก็วันกีฬาสีโรงเรียนที่จะถึงนี้ไง ผอ.จะเป็นคนมาเปิดพิธีทุกปีแกจำไม่ได้เหรอ”
“จริงด้วย!” เพลงขวัญพูดขึ้นเสียงดังด้วยท่าทางตื่นเต้น เช่นเดียวกับยูกิโกะที่ยิ้มมุมปากราวกับว่านี่คือจุดเริ่มต้นการเอาคืนของพวกเธอ
“ยังไงงานนี้ผอ. ต้องมาแน่ แต่เราก็ต้องไปคิดหาทางมาว่าจะเข้าไปถึงตัวผอ. ได้ยังไง” ยูกิโกะทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถูกซินอี๋ขัดจังหวะขึ้น
“ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลย” ซินอี๋พูดเสียงอ่อน ทว่ายูกิโกะกับเพลงขวัญกลับพากันถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วเดินควงแขนกันไป แสร้งเมินเฉยต่อคำทัดทานจากซินอี๋ ทำให้เธอจำต้องรีบเดินตามเพื่อนรักทั้งสองคนไป เมื่อไม่มีใครสนใจคำพูดของเธอ
- Writer
