บทที่ 10
สับสน
ซินอี๋กลับมาที่หอพักตัวเองด้วยใบหน้าหวานที่ยังคงแดงก่ำ ความรู้สึกตอนนั่งอยู่บนหน้าตักแกร่งของภูผายังคงคั่งค้างอยู่จนถึงตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่เธอเองก็บรรยายออกมาไม่ได้ว่ามันคืออะไร
ซินอี๋เดินไปนั่งลงบนโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาจดบันทึกสิ่งที่ได้เรียนรู้ในบทเรียนวันนี้
บทเรียนแรกการกอด
ตอนที่นั่งลงบนตักคุณภูผา แว๊บแรกรู้สึกตื่นเต้น และก็อึดอัด พอคุณภูผาเอามือมาลูบต้นขาสลับกับ...สูดดมกลิ่นบางอย่างจากซอกคอ ก็รู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่าง มันแปลกๆ แบบไม่เคยเป็นมาก่อน...
ซินอี๋วางปากกาลงบนสมุดหลังจากจดบันทึกเสร็จแล้ว และพยายามคิดทบทวนว่าเธอได้เรียนรู้อะไรจากบทเรียนในครั้งนี้บ้าง แต่นอกจากยังไม่เจอคำตอบที่ต้องการ เธอยังรู้สึกสับสนกับความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้อีกด้วย
"ถ้าเรียนไปแล้วไม่ได้อะไร คุณภูผาจะสอนเราทำไมนะ" ซินอี๋พูดออกมาอย่างคิดไม่ตก เพราะเ
