ผมจะเอาเพื่อนเป็นเมีย

รับผิด

มิ้นท์talk

วันต่อมา

"อื้ออออ ทำไมฉันปวดหัวขนาดนี้วะ" ฉันขยับร่างกายเบาๆก็รู้สึกปวดหัวและปวดเนื้อปวดตัวมากๆ

"ตื่นแล้วหรอ" เสียงของไอ้ขุนที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ และทุกอย่างกูเมื่อคืนก็ขึ้นมาในหัวทันที ฉันจำทุกอย่างได้ทั้งหมด และก็รู้ว่าโดนมอมยาแน่นอนเพราะเคยเห็นเพื่อนโดนแต่มันไม่แรงขนาดนี้ เห้อไม่น่าเลยฉันจะทำไงดีเนี่ย "มึงได้ยินกูปะมิ้นท์"

"ได้ยิน มึงกลับไปได้แล้ว" ฉันว่าแล้วขยับพิงกับหัวเตียง

"มิ้นท์คือกู"

"ไม่ต้องคิดมาก มึงกลับไปเถอะ"

"อะไรของมึงวะ" มึงว่าด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"กลับไป แล้วไม่ต้องบอกใครเรื่องนี้นะ" ฉันพูดแล้วมองหน้ามัน เห้อทำไมต้องเป็นมันด้วยวะ สิ้นเสียงฉันมันก็เดินมาหยิบเสื้อแล้ววางยาคุมเอาไว้ให้ฉันก่อนจะเดินออกไปด้วยหน้าตาที่ไม่สบอาร์ม

ทำไมต้องเป็นมันด้วยวะ ฉันจะเอาไงต่อดีถ้าไปเรียนแล้วเห็นหน้ามันคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไง ไม่น่าเลยมิ้นท์เลิกเที่ยวดีไหมเนี่ย ฉันคิดเรื่องนี้อยู่ประมานสิบนาทีบนเตียงก่อนจะลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน เพราะว่าวิชานี้ไม่เข้าไม่ได้เดียวไม่ทันเพื่อน

"โอ้ยยย" ความเจ็บแล่นเข้ามาทันที ตอนนี้ฉันเจ็บน้องสาวมาก ฮือจะร้องให้ฉันพยุงตัวเองเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะสำรวจตัวเอง หน้าอกของฉันมีรอยแดงไปหมด ไอ้ขันเขาเสือกทำรอยไว้อีกบ้าที่สุด

ทันทีที่อาบน้ำเสร็จฉันก็แต่งชุดนักศึกษาแล้วใส่ฮูดตัวใหญ่ทับอีก เพราะถ้าไม่ใส่มนัสท์ต้องเห็นแน่ ฉันรีบขับรถไปที่มหาลัยทันทีเพราะตอนนี้มันสายแล้ว

"แกทำไมใส่เสื้อฮูดมาอะ ปกติไม่เห็นใส่" เป็นเสียงมนัสท์ถามขึ้นหลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนและนั่งข้างๆมนัสท์ ฉันต้องข่มความเจ็บตรงจุดนั้นไว้พยามเดินมห้ปกติที่สุดเพราะกลัวคนสงสัย

"รู้สึกไม่ค่อยสบายอะ หนาวๆ" ตอนนี้มีแค่ฉันกับมนัสท์สองคนในกลุ่มเราขุนเขามันน่าจะไม่มา แต่ก็ดี

"กินยายัง โอเคไหมเนี่ย"

"กินแล้ว" และก็เป็นจังหวะที่ขุนเขาเดินเข้ามาพอดี โอ้ยฉันคิดว่าจะไม่มาแล้วว แต่มันก็ไม่ได้นั่งข้างฉันนะมันเดินไปนั่งข้างมนัสท์อีกด้านนึงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

"เป็นไรเนี่ย" มนัสท์ถามขุนเขา

"ป่าว" ขุนเขาตอบ แต่มนัสท์ดูเหมือนจะไม่เชื่อ ไอ้มนัสท์มันขี้สงสัยอยู่ด้วยจะโดนจับได้ไหมเนี่ย ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามา ฉันคิดว่าได้ธันวาไม่มาเรียนแน่ๆ โชคดีไปแล้วกันไอ้นี้ยิ่งขี้เสือกอยู่

ตอนนี้ก็บ่ายสามกว่าอาจารย์ก็ปล่อยละ แต่ฉันก็รอเซอร์เวย์มารับมนัสท์เพราะกลัวมันไม่มีเพื่อนรอแต่ไอ้ขุนเขาก็ดันมารอด้วย

"พวกแกกลับก่อนก็ได้นะ" มนัสท์พูดขึ้นแล้วมองหน้าฉันกับขุนเขา

"ไม่อะเดียวอยู่เป็นเพื่อน"

"พวกแกเป็นอะไรปะเนี่ย เห็นไม่คุยกันตั้งแต่เช้าละ" นั้นไงมนัสท์มันเป็นคนชั่งสังเกต จะโดนจับได้ไหมวะเนี่ยยยยยยยยยยยย

"ปกติก็ไม่ค่อยคุยอยู่แล้วปะ" ฉันรีบพูดขึ้นก่อนที่มนัสท์จะถามอะไรไปมากกว่านี้ และไอ้ขุนเขาก็มองหน้าฉัน

~ตึด ตึด ตึด~

เสียงมือถือของมนัสท์ดังขึ้น คงจะเป็นเซอร์เวย์นั้นแหละ

"เซอร์เวย์มาแล้วมิ้นท์ ไปเดียวฉันไปส่งแกที่รถ"ทันทีที่มนัสท์วางสายก็พูดขึ้น แล้วจับมาที่มือฉันให้ลุกขึ้น ฉันกำลังเก็บกระเป๋าแต่ก็

"ไม่ต้องเดียวกูไปส่งเอง รถพวกกูจอดอยู่ใกล้กันเดียวไปด้วยกันก็ได้ มึงไปเถอะผัวมึงมารับแล้ว "ขุนเขาพูดขึ้นแล้วมองหน้าฉัน อะไรของมันอีกเนี่ย

"โอ๋ ยังไงฉันก็ยังรักแกเหมือนเดิมแหละ" มนัสท์พูดแล้วซบลงที่ไหล่ขุนเขาแต่ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะ ฉันสนใจแค่ถ้าฉันอยู่กับไอ้ขุนเขาสองคนจะพูดอะไรกับมันดี ฮือออ

"ไปได้แล้ว" ขุนเขาพูดขึ้นอีกครั้ง

"หวงตัวนะเดียวนี้ งั้นไปแล้วนะมิ้นท์" มนัสท์พูดแล้วลุกเดินไปที่รถเซอร์เวย์ เอาละต่อไปนี้ฉันจะทำยังไงดี จังหวะนรกชัด

พอรถของเซอร์เวย์ขับออกจากคณะฉันก็ลุกออกไปที่รถของตัวเองโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่ก็มีขุนเขาเดินตามมาแต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับมัน อาจจะเป็นเพราะรถมันจอดอยู่ที่เดียวกันกับฉันก็ได้

"ขึ้นมาทำไมวะ" ตอนนี้ฉันขึ้นรถตัวเองมาอยู่ที่เบาะคนขับแต่ก็มีไอ้ขุนเขาขึ้นมาที่เบาะตรงข้ามฉันแล้วมองหน้าด้วยอารมณ์โกรธ

"ทำไมมึงไม่คุยกับกู "

"ปกติเราก็ไม่ค่อยคุยกันอยู่แล้วปะ"

"เป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนใช่ไหม"

"ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กูไม่อยากฟังมึงลืมมันไปได้แล้ว กูขอเวลาหน่อยแล้วกันเดียวกูจะทำตัวปกติ"

"มึงคิดว่ากูจะลืมมันง่ายๆหรอวะ" มันว่าแล้วทุบเบารถด้วยอารมณ์โกรธ

"แล้วมึงจะให้ทำไงวะ กูก็ควบคุมตัวเองไม่ได้กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ มึงคิดว่าเป็นวันไนท์ก็ได้" ฉันพูดขึ้นเสียง

"ทำไมมึงคิดง่ายจังวะ"

"แล้วมึงจะให้กูทำไง ให้กูจ่ายเงินให้มึงไหมละ"

"กูจะรับผิดชอบมึง แล้วมึงก็ต้องมาเป็นเมียกู" ฉันรีบหันไปมองหน้ามันทันทีที่มันพูดจบ อะไรเนี่ยมันบ้าไปแล้ว

"อะไรของมึงวะ มันไม่ได้"

"แล้วทำไมจะไม่ได้ คนอื่นเขายังเอาเพื่อนเป็นเมียเยอะแยะไป"

"กูว่ามึงพูดมากเกินไปแล้วนะวันนี้ " ปกติมันไม่เคยพูดเกินสิบคำถ้าไม่เมา แต่วันนี้พูดไม่หยุดเลยแถมยังมาพูดอะไรแบบนี้อีก