บทที่ 12
ขวับ!
ฉันหันขวับทันทีที่ได้ยินเสียงนิ่งๆ เหมือนพี่เธียรดังมาจากด้านหลัง ซึ่งพอหันไปมองก็เป็นพี่เธียรจริงๆ ด้วย แถมตอนนี้คนตัวสูงที่เดินมาหาฉันเขาก็จ้องหน้าผู้ชายชื่อปืนนิ่งด้วย
ทำไมฉันรู้สึกว่าพี่เธียรมาพร้อมแรงทำลายล้างในตัวสูงนะ หรือว่าฉันเมาแล้วรู้สึกไปเอง
“หึ กูก็นึกว่าจะไม่มาคุมแล้วเสียอีก” ปากบอกพี่เธียรแต่สายตาน่าขยะแขยงนั่นกลับจ้องมองฉันไม่วางตาแถมยังทำท่าทางน่ารังเกียจออกมาอีกด้วยก่อนจะหันหน้าไปกระซิบกับพี่เธียรเสียงเบา… “แฟนมึงสวยดีนะ ระวังไว้หน่อยก็ดี เดี๋ยวเจอกูบ่อยๆ จะกลายเป็นเมียกูแทน” จากนั้นเขาก็เดินจากไปทันที
แต่สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ฉันได้ยินทุกคำที่เขาพูดอย่างชัดเจนเลยนะ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีอาการมึนๆ อยู่บ้าง แต่ทุกคำพูดที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมา ฉันได้ยินหมด แล้วมันก็ทำให้ฉันรู้สึกตัวชาไปทั้งตัวด้วย
“เมื่อกี้เธอจะไปไหน” หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นเดินหายไปแล้วพี่เธ
