ภวินท์เปิดประตูห้องนอนของบัวรินเข้ามาในเวลาเดิมๆ เหมือนทุกคืน พอเขาก้าวเข้ามาภายในห้อง เขาก็สลัดเสื้อผ้าทิ้ง จากนั้นก็กระโจนขึ้นมาบนเตียง และทำให้ร่างอวบอัดของบัวรินเร่าร้อนเหมือนเปลวไฟ
เสียงครวญครางดังกังวานแทรกลึกในยามราตรี สองร่างกอดรัดสอดประสานกันอย่างเร่าร้อนเมามัน
ผลัดกันรุก
ผลัดกันรับ
ผลัดกันโยกย้ายควบคุมลีลาสวาท จนถึงฝั่งฝันนับครั้งไม่ถ้วน
เมื่อพายุสวาทผ่านพ้นไปแล้ว ภวินท์ก็นอนประคองกอดร่างแน่งน้อยแสนหวานของบัวรินเอาไว้แนบอก
ดวงตาของเขาไม่สามารถหลับลงได้ เพราะในหัวสมองกำลังปั่นป่วนเพราะการแต่งงานที่กำลังจะมาถึง
เมื่อก่อนเขาไม่เคยทุกข์ร้อนเลยกับเรื่องเจ้าสาว เพราะเขาแต่งกับใครก็ได้ ในเมื่อมันไม่มีความรักมาเกี่ยวข้อง
แต่...
แต่ตอนนี้ทำไมเขารู้สึกทรมานแบบนี้นะ แค่คิดว่าผู้หญิงในอ้อมแขนจะไม่ใช่บัวริน เขาก็รู้สึกเจ็บลึกในอกเสียแล้ว
นี่เขากำลังเป็นอะไรไป
เป็นบ้าอะไรไปนะ ไอ้ไบ
