“I don’t care. You are mine. Magigiba ang lahat ng gustong bumangga,” he said without stuttering nor even blinking.
Sinubukan kong ibuka ang bibig para magkomento ngunit naitikom ko lang ulit iyon. Walang kahit anong salita ang lumabas sa aking bibig dahil hanggang ngayon ay nagugulat pa rin ako. Dagdagan mo pa na nakatingin siya ng diretso sa akin na animo ay siguradong-sigurado sa kaniyang sinabi.
Why does it is so easy for him to say that? Ilang beses na nga ba niyang sinabi na sa kaniya ako? And every time that he is like that, I could not see myself disagreeing with him. My heart is always the first to confirm it without any second doubts. This is so complicated!
Nakagat ko ang labi at piniling manahimik na lamang sa kainauupuan. Mabilis na nag-iwas ako ng tingin
