“แม่เลือกทาน บางอย่างซื้อไปก็เสียของ เสียดายเปล่า ๆ ”
พอเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปนานเขาก็เอ่ยแบบนั้นเพื่อไม่ให้มันเป็นเรื่องเสียมารยาท เขารู้ว่าเธออยากให้เพื่อเป็นน้ำใจ รู้ว่าเธอเป็นคนดีแต่เขาก็ไม่อยากให้เธอมาลงทุนเพิ่มกับตัวเขา แค่ที่เขาได้จากเธอมันก็มากพอแล้วและเขาไม่อยากให้มันมีอะไรมากไปกว่างาน
“ออ ค่ะ” ป๊อปตอบแล้วยิ้ม เลิกคิดเรื่องบ้าบอที่เธอคิดไปเองในตอนแรกนั้น
รถคันหรูเคลื่อนมาจอดที่หน้าตึกพานิชย์กลางเก่ากลางใหม่ซึ่งอยู่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่เวลานี้ยังมีเด็กมัธยมพลุ่งพล่านกันอยู่มาก บริเวณนี้เต็มไปด้วยร้านรวงต่าง ๆ มากมายซึ่งถือว่าเป็นทำเลทองเลยทีเดียว
“ลงไหม” เขาหันมาถามเธอที่กำลังมองสำรวจพื้นที่บริเวณนั้น
มีอยู่ร้านหนึ่งที่เขียนป้ายว่า ‘หยุด’ ตัวใหญ่ ๆ ก่อนหน้านั้นน่าจะขายพวกน้ำปั่นน้ำผลไม้ เก้าอี้ถูกยกวางบนโต๊ะจนหมด และเป็นห้องเดียวที่ดูร้างและทรุดโทรมกว่าร้านอื่น
